Małgorzata Kazimierczak, GDZIE JEST TO MIEJSCE?

Na temat przestrzeni i czasu powstało wiele koncepcji w obszarze fizyki. Początkowo pojmowano je jako dwa niezależne od siebie pojęcia, aż do pojawienia się szczególnej teorii względności, w której poprzez zmianę układu odniesienia czas i przestrzeń nakładają się.
Przestrzeń, w przeciwieństwie do pojęcia miejsca, wydaje się być czymś niezmierzonym, niezbadanym, a przez to dalekim i nieznanym. Miejsce może być odległe, wskazywać na pozycję w przestrzeni, z geograficznie wytyczonymi wartościami liczbowymi lub dla odróżnienia, może być punktem w naszym ciele. Jest czymś zewnętrznym, ale jednocześnie związanym z naszą fizyczną obecnością w określonym czasie – momencie życia, tworząc oswojoną przestrzeń. Miejsce naznaczamy swoją egzystencją, tworzymy z nim relację, zakorzeniamy się w nim. W miarę upływu czasu i powtarzalnego obcowania, poznajemy je i nadajemy mu wartość.
To ono ma na nas wpływ, kształtuje naszą tożsamość, ale i my możemy je tworzyć, a nawet przekształcać. Do takich miejsc, czasem intymnych, ukształtowanych przez nas, innym razem zastanych, z którymi się utożsamiamy, udaje się, przy pomocy swojej badawczej twórczości, Małgorzata Kazimierczak. Autorka zaprasza swoich Przyjaciół, Artystów i Znajomych do uczestnictwa w projekcie poprzez wędrówkę do konkretnego, ważnego dla Nich punktu w ich czasoprzestrzeni. Fotografie zatrzymują ją, pozostawiając widza wewnątrz domniemanej historii o portretowanych osobach. Dokumentują ich obecność tu i teraz.
Kuratorka wystawy: Ewa Martyniszyn

Osoby uczestniczące w projekcie:
Etap pierwszy projektu Sokołowsko 2023-24*
Bożena Biskupska, Tomasz Chołuj, Tomasz Dobiszewski, Zuzanna Fogtt, Jerzy Jakubow, Barbara John, Eugeniusz Józefowski, Katarzyna Kamionowska, Katarzyna Kulpa, Michał Pietrzak, Aleksander Marek Zyśko.
Etap drugi projektu Wrocław 2025
Andrzej Dudek Durer, Magda Grzybowska, Grażyna Jaskierska-Albrzykowska, Christos Mandzios, Ewa Martyniszyn, Marek Sienkiewicz, Krystyna Szczepaniak, Wiesława Wilczyńska, Aleksandra Żmudzińska.
*Pierwsza część projektu ’’Pokaż mi to miejsce’’ powstała w czasie Pleneru Interdyscyplinarnego w Sokołowsku. Powstałe tam prace weszły na stałe do zbiorów kolekcji Muzeum w Budowie Fundacji In Siu Bożeny Biskupskiej w Sokołowsku. Kolejny etap realizacji projektu to Wrocław.

„Miejsce często okazuje się być rezonatorem, odzwierciedleniem wewnętrznych predyspozycji i potrzeb umiejscowionych w przestrzeni.”
Obecność w jakimś miejscu i czasie to pojęcie zbliżone do topograficznego umiejscowieniana mapie życia. Odczuwamy własną obecność poprzez kontakt z inną osobą, kontakt z miejscem, które nas otacza, w czasie wymiany i wzajemnej relacji. Czujemy obecność w miejscu intensywniej, uczestnicząci doświadczając. Możemy również traktować obecność w miejscu jako coś mniej bezpośredniego, jako ślad bytu, symbol istnienia, kształt zapisany i zawarty w myśli.
GDZIE JEST TO MIEJSCE? to wielowarstwowy, wieloetapowy fotograficzny projekt artystyczno-badawczy, otwarty w formie i rozłożony w czasie. Oparty na relacji i wymianie, realizowany z różnymi osobamiw różnych miejscach. Do projektu zapraszam Przyjaciół, Artystów, współuczestników twórczych działań lub życia. Kontekst osób i miejsca jest dla mnie zasadniczą i nieodpartą motywacją do powstania tej koncepcji. Uczestników projektu proszę o wskazanie ważnego, wybranego, szczególnego w danym momencie ich życia - miejsca.
W ten sposób odbywamy wspólną wędrówkę do miejsc i ich znaczeń. Miejsca te zamieniają sięna chwilę w plan fotograficzny i platformę niezwykłej komunikacji poprzez sztukę.
Są to miejsca związane z twórczością, aktywnością, codziennym życiem, miejsca tworzoneod podstaw, budowane, lub miejsca efemeryczne, synonimy mentalne, miejsca widziane przez momenti zapamiętane na zawsze. Miejsca związane z kimś lub czymś. Miejsca wyciszenia, metafizyki, medytacji, kontemplacji natury. Miejsca pamięci, refleksji, wspomnień. Miejsca abstrakcyjne, będące kształtem ideowym, łącznikiem, miejscem granicznym lub miejscem pomiędzy.
Miejsca mogą nas uczyć, rozwijać i zmieniać lub degradować, rozleniwiać i niszczyć. Istnieją miejsca bez prawdziwej historii, miejsca dewastacji natury, tryumfu deweloperskiej betonowej zagłady. Istnieją miejsca pełne przyrody, wzrostu, relacji, zrozumienia, miłości lub zniszczenia, konfliktu, agresji i wojny. W czasach globalnych konfliktów i migracji, gdy ogrom ludzi traci bliskie miejsca swojego życia, miejsca rodzinnych korzeni, kultury i tożsamości ze zdwojoną mocą pojawia się i wybrzmiewa pytanie o miejsce.
---------------
Pośród sposobów kontaktowania się ze światem, szczególną rolę przypisuję sztuce i jej funkcjom poznawczym. Szukam sposobów docierania do tego, co odznacza się ruchem, ciągłością oraz intensywnością przeżyć w kontekście bycia bezpośredniego tu i teraz.
Sztuka w moim sposobie myślenia jest nieustającym procesem, jest próbą poznawania, kształtowaniai wyrażania procesów poszukiwań wewnętrznych w połączeniu z relacją społeczną bazującąna wymianie i dialogu. Często tworzę projekty otwarte, interaktywne, oparte na spotkaniach, działaniu, wymianie, kontakcie. Relacja poprzez sztukę to niezwykły proces "w trakcie", w uważności,w otwartości, w ciągłym ruchu, gdzie doświadczenia przeniesione z jednego obszaru życia i tworzeniana inny, uzupełniając się powodują zaczyn do kolejnych poszukiwań. Umożliwia to pokazanie zagadnieniaz wielu stron, w sposób wielopostaciowy, różnorodny i intermedialny. Jest to dążenie do procesu otwartego, rozwijającego się w czasie...
Małgorzata Kazimierczak