Historia Uczelni

W styczniu 1946 r., decyzją Ministra Kultury i Sztuki, do Wrocławia skierowany zostaje Eugeniusz Geppert z zadaniem założenia w zniszczonym działaniami wojennymi mieście Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych. Na jej siedzibę władze miasta wyznaczyły dwa budynki: przedwojennej Miejskiej Szkoły Rzemiosł i Przemysłu Artystycznego (mieszczącej się przy obecnej ul. Traugutta) oraz dawnej Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego (pl. Polski).

Jeszcze w tym samym roku odbyły się: kurs plenerowy i egzamin na pierwszy rok studiów, a 15 października – inauguracja pierwszego roku akademickiego. Zajęcia na uczelni prowadzone były początkowo w pracowniach malarstwa, rysunku i rzeźby, ale już wkrótce przystąpiono do organizowania warsztatów ceramiki, szkła, drewna i metalu, realizując tym samym zalecenie Ministerstwa nakazującego skupienie się na kształceniu projektantów dla odradzającego się przemysłu szklarskiego i ceramicznego.

Kadrę nowopowstającej uczelni tworzyli: malarze Leon Dołżycki, Emil Krcha, Stanisław Pękalski, Maria Dawska, malarz, grafik i projektant szkła Stanisław Dawski, projektantka szkła Halina Jastrzębowska, projektanci wnętrz i mebli: Władysław Wincze i Marian Sigmund oraz ceramicy Julia Kotarbińska i Rudolf Krzywiec (związani z przedwojennym Ładem).

Kolejne lata istnienia uczelni, noszącej od 1949 r. nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, od 1996 Akademii Sztuk Pięknych, a od 2008 Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta, przynoszą ukształtowanie się pięcio-wydziałowej struktury tworzonej przez: Wydział Malarstwa, Wydział Rzeźby i Mediacji Sztuki, Wydział Grafiki i Sztuki Mediów, Wydział Ceramiki i Szkła oraz Wydział Architektury Wnętrz, Wzornictwa i Scenografii. Jest to także czas bogaty w ważne dokonania artystyczne (wśród których wymienić można choćby powstały w 1957 r. Teatr Sensybilistyczny łączący działania z pogranicza teatru eksperymentalnego i happeningu) oraz liczne sukcesy wykładowców i absolwentów uczelni na krajowych i zagranicznych wystawach i konkursach.

W ciągu swej ponad 70-letniej historii uczelnia staje się także znaczącym ośrodkiem kulturo- i opiniotwórczym. Jest organizatorem cyklicznych konkursów, których celem jest promowanie wartościowych zjawisk artystycznych, m.in.: Konkursu im. Eugeniusza Gepperta, Krajowej Wystawy Malarstwa Młodych oraz Międzynarodowego Konkursu Rysunku, stanowiącego kontynuację Triennale Rysunku. Na stałe do terminarza imprez kulturalnych Wrocławia wpisał się organizowany na wiosnę Festiwal Wysokich Temperatur.

Od 1991 r. zaczyna ukazywać się kwartalnik Format. Dzięki staraniom jego redaktora Andrzeja Saja, staje się on jednym z najlepszych profesjonalnych ogólnopolskich czasopism na temat współczesnych sztuk wizualnych. Od 2003 r. wydawany jest Dyskurs, Zeszyty Naukowo-Artystyczne Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, którego redaktorem naczelnym jest prof. Andrzej P. Bator. Na jego łamach zamieszczane są teksty teoretyczne i krytyczne o sztuce.

Staraniem władz i pedagogów Uczelni, stale rozszerzany jest zakres kształcenia studentów, doktorantów i słuchaczy na poszczególnych Wydziałach. Do ostatnio utworzonych form kształcenia należą m.in. studia podyplomowe Mediacja sztuki i rynek sztuki.

Oferta edukacyjna poszerzona została również o kształcenie w języku angielskim, w tym dwuletnie, stacjonarne, interdyscyplinarne studia II stopnia oraz Interdisciplinary Printmaking – roczne, niestacjonarne studia podyplomowe. Dodatkowo w 2019 r. została powołana Szkoła Doktorska z wykładowym językiem angielskim umożliwiająca uzyskanie zaawansowanej wiedzy, a także  umiejętności w dziedzinie sztuki w dyscyplinie sztuk plastycznych i konserwacji dzieł sztuki.

W 2001 oddano do użytku wyremontowane skrzydło uczelni przy ul. Modrzewskiego, a w 2012 r. nowy gmach zwany Centrum Sztuk Użytkowych i Centrum Innowacyjności, które spełnia rolę dydaktyczno-warsztatową. W budynku wyposażonym w najnowsze technologie i urządzenia warsztatowe znajdują się liczne laboratoria i pracownie.