Bartosz Radziszewski, Drobne zadrapania. Forma (seans performatywny)

Zapraszamy do Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego.

Instalacja „Drobne zadrapania. Forma” została pomyślana jako wystawa malarstwa powstałego na przestrzeni lat 2013 – 2023. Nadrzędny tytuł „Drobne zadrapania” odwołuje się do całości projektu, w skład którego wchodzą malarstwo, fotografia i performans dokamerowy. W 2019 roku światło dzienne ujrzała pierwsza część o podtytule „Fragment”, zaś w 2023 odbyła się część druga – performans „Drobne zadrapania. Ćwiczenia z oddychania”.

Obrazy nie są ściśle powiązane ze sobą, choć na poziomie formalnym wpisują się w tradycyjny warsztat malarski. Stanowią komentarz do rzeczywistości „tu i teraz”, a także pewną ilustrację snów, które realizują się w przyszłości. Malarstwo jest dla mnie najważniejsze: wciąż próbuję znaleźć w nim własny język, ale i dodrapać się do światła przez czerń i ciemność. To dla mnie prymarne poszukiwanie. Jest początkiem moich wszystkich działań na polu sztuki. Myślę obrazem.   

„Drobne zadrapania. Forma” będzie wyborem obrazów, zdjęć, wideo. Centrum Sztuk Performatywnych stanie się na kilka godzin galerią. O godzinie 18.00 otworzę wernisaż, w trakcie którego odbędzie się coś w rodzaju „seansu performatywnego”. Zanurzając się pod powierzchnię wody (w sensie dosłownym, ale i w przenośni) zabiorę gości „wewnątrz obrazu”. Do środka. Mam nadzieję. Tafla wody stanie się również lustrem, w którym przejrzy się każdy z obecnych. Lustrem, w którym jak w powierzchni obrazu przegląda się każdy malarz. Obudzę mit Narcyza oskarżanego błędnie o miłość własną. „Usprawiedliwię” go i kilku jemu podobnych. 

Wystawa traktować będzie również o trzech stanach fizycznych. O początku, wieku dorosłym i śmierci skojarzonych z kroplą wody, tykaniem zegara i biciem w dzwon. W seansie towarzyszyć mi będą zaproszeni do niego goście: Kamila Klamut, Aleksandra Kotecka, Alicja Klimczak–Dobrzaniecka, Tomasz Bojarski. Wszystko to rozegra się w zbudowanej specjalnie scenografii, z zaaranżowanym światłem oraz skomponowaną sonosferą.  

Więcej informacji. 

Bartosz Radziszewski (ur. w 1975 w Oławie) jest absolwentem liceum zawodowego o profilu konserwacji zabytków w Brzegu. Studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim; w 2009 ukończył Wydział Malarstwa i Rzeźby wrocławskiego ASP (dyplomami w pracowniach prof. Janusza Jaroszewskiego i Wojciecha Kaniowskiego). Współtworzy artystyczną grupę PolishMirova, z którą zorganizował wiele wystaw. Jest wieloletnim współpracownikiem Teatru ZAR (m.in. przy nagradzanym i cenionym spektaklu „Ewangelie Dzieciństwa”), brał udział w opracowaniu koncepcji i realizacji świateł, kolorował scenografię, towarzyszył zespołowi w jego podróżach po całym świecie. Od 2014 współtworzy wraz z Kamilą Klamut projekt teatralny „Camille”, w którym zajmuje się reżyserią światła. Za pracę nad spektaklem otrzymał w 2016 nagrodę Roberta McDowella i Richarda Demarco, a o światłach realizowanych przez Radziszewskiego pisała prasa brytyjska. Od roku 2012 jest asystentem prof. Mariana Kuczmy w Pracowni „bez korekty” na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP we Wrocławiu. Od 2014 koordynuje dyplomy na ASP, jest kuratorem kilkunastu projektów artystycznych. W 2016 był komisarzem projektu „Bryły Platona” realizowanym we współpracy z Galerią Platon. Na swoim koncie ma około stu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą (m.in. BWA Awangarda Wrocław, Muzeum Narodowe we Lwowie, Galeria Zajezdnia w Lublinie, Dom Nikifora w Krynicy, Monastyr św. Andrzeja w Kijowie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu). Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych w Polsce i za granicą oraz zdobią okładki książek. Stworzył kilka plakatów teatralnych, a ostatnio zajmuje się działaniami dokamerowymi i parateatralnymi. W 2019 roku obronił doktorat w dziedzinie sztuk pięknych. Jak sam pisze: „na różne sposoby zajmuję się malarstwem, robię obrazy, mieszkam i pracuję we Wrocławiu”.