Leśniak-Banasiak Agnieszka

Absolwentka Wydziału Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, dyplom na kierunku Sztuka i Wzornictwo Szkła (2004) zrealizowała w pracowni Profesor Małgorzaty Dajewskiej i Profesora Zbigniewa Horbowego , w latach 2002-2003 była również studentką Academiia di Belle Arti w Mediolanie. Od 2006 roku pracuje w Katedrze Szkła na Wydziale Ceramiki i Szkła, gdzie w 2016 roku obroniła doktorat w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuk projektowych. Na macierzystej uczelni współtworzy program edukacyjny oraz prowadzi projekty badawcze w zakresie designu i sztuki. W latach 2004-2008 współpracowała jako projektant z Hutą Szkła KHS Krosno S.A, Hutą Szkła Violetta w Stroniu Śląskim, Hutą Szkła Makora w Krośnie, oraz z Villa Glass Studio w Krośnie. Ma na koncie kilkadziesiąt wdrożonych projektów szkła użytkowego i dekoracyjnego. Uczestniczyła w licznych sympozjach, plenerach szklarskich oraz wystawach w Polsce i za granicą. Obecnie poza pracą dydaktyczną realizuje krótkie serie projektów użytkowych oraz tworzy obiekty/rzeźby wpisujące się we współczesne nurty sztuki szkła. Jest inicjatorką, kuratorką wystaw i wydarzeń artystycznych, pasjonatką procesów gorącej materii szkła oraz geometrii w sztuce. Jest autorką kilkunastu wystaw indywidualnych, uczestniczyła w około 100 wystawach zbiorowych - krajowych i zagranicznych. Jej prace wzbogacają kolekcje muzealne i prywatne.

Pracuję w obszarze Geo – Metrii, geo – w znaczeniu ziemia-piasek, materia szkła pochodząca z geologicznych pokładów i metria – czyli miara. To analityczne połączenie ziemi, ognia a czasem powietrza i wody. Poszukuje rozwiązań na granicy rzeźby i architektury, kreślę zmiany. Rysunek – il disegno, to podstawa każdej wypowiedzi, którą zaczynam od zapisu myśli w postaci linearnej koncepcji. To rozmieszczenie akcentów na płaszczyźnie, które wizualizuje jako projekt, jako przedsięwzięcie zdeterminowane przez proces. Rytmy pomnażają odczucie porządku. Przemiana – transformacja form, multiplikacja lub redukcja elementów wpływają na końcowy efekt. Dotykam szkła, cały czas uczestniczę w procesie, powolna zmiana gradacji matów pozwala na odczuwanie tego aktu jako procesu medytacji. Sensualność i haptyczność to kolejne kierunki, które badam. Pozwalam odbiorcy na bliższe spotkanie z dziełem, pozwalam dotykać, gładzić.... odczuwać.