Czas nas goni
Na wystawie zostało zaprezentowane siedem ruchomych obiektów stołowych opartych na mechanizmach zegarowych. Mimo, ze wszystkie prezentują upływ czasu, nie jest to ich podstawowa funkcja, a raczej punkt wyjścia dla projektowych eksperymentów. Obiekty zostały zaprojektowane w taki sposób, aby przyciągały uwagę i skłaniały do analizy zasady swojego
działania.
Czytelność wskazań godzinowych nie stanowi ich głównej funkcji użytkowej, priorytetem była forma oraz konstrukcja, a nie tradycyjnie pojmowana funkcjonalność. Zamiast pełnić role typowych zegarów, stanowią one autorskie kompozycje o charakterze konceptualnym i technicznym. Wszystkie obiekty charakteryzują się minimalistyczna, wręcz surowa estetyka. Wykonane zostały z czarnego tworzywa sztucznego z wykorzystaniem druku 3D, głównie z materiałów takich jak PLA, ABS i PET. Zastosowanie technologii przyrostowych w połączeniu z mocno ograniczona paleta środków formalnych odzwierciedla założenia projektowe, w których forma wynika bezpośrednio z konstrukcji oraz działania mechanizmu. Prezentowane czasomierze są przykładem współczesnego podejścia do projektowania obiektów unikatowych, w których komponenty mechaniczne i aspekty wzornicze traktowane są równorzędnie. Zamiast jednoznacznych funkcji użytkowych, obiekty te pełnia funkcje refleksyjno-obserwacyjna. Ich obecność w przestrzeni prowokuje pytania o zasadę działania, logikę ruchu oraz role czasu w projektowaniu przedmiotów codziennego użytku. Wystawa stanowi próbę redefinicji relacji miedzy forma, funkcja a technologia w projektowania obiektów użytkowych. Poprzez świadome przesuniecie akcentów – od odczytu czasu w kierunku obserwacji i interpretacji – prezentowane prace otwierają pole do nowych sposobów myślenia o mechanice, estetyce i roli projektanta w tworzeniu przedmiotów na styku inżynierii i sztuki.
