Wystawa LAACT XXIII

Formuła LAACT [Light As A Creative Tool] od 2018 łączy doświadczenia praktyczne artystów z przestrzenią dla publikacji i badań teoretycznych czy dyskusji wokół instytucji i produkcji wydarzeń artystycznych.

Tym razem działanie LAACT XXIII będzie towarzyszyć wystawie Otto Piene. Gwiazdy, która prezentowana jest na dziedzińcu Pawilonu Czterech Kopuł, Muzeum Sztuki Współczesnej.

Otto Piene to amerykańsko-niemiecki artysta, jeden z założycieli niemieckiej Grupy ZERO i bardzo ważna postać dla sztuki światła, a wrocławska wystawa to pierwsza indywidualna prezentacja jego prac w Polsce. Monumentalna instalacja „oddychających” gwiazd będzie czuwać nad przebiegiem wydarzeń i łączyć historyczne obiekty ze współczesnymi historiami opowiadanymi w pracach żyjących artystek i artystów zaproszonych do LAACT XXIII.

Sarah Rechberger [AT]

VORTICES (Magnetosphere)

Vortices is a larger semi-transparent light installation containing smaller kinetic light objects. Each Vortice has its own geometric shape and color. They pulsate, rotate and oscillate through their inner mechanics, creating their own sound. The Vortices are artistic visualizations of the inner pulsating motion of the Earth's core that creates the protective magnetic field.

partner wspierający artystkę:

Federal Ministry of Austria Arts, Culture, Civil Service and Sport

Annika Hippler [DE]

spectral colors

Annika Hippler creates minimalist spatial and pictorial compositions with laser beams. Her work experiments with bundled photons and explores the painterly qualities of light frequency and wavelength. "spectral colors” - 2021 - laser, pigments 

Ingo Wendt [DE]

Soap Bubble Projector

High power overhead projector shows a dynamic bubble layer in a huge optical projection. Very interesting geometric and colorful picture drawn permanently new by the system. Often shown with its projection house to shelter the system and the artist. Maximum picture size is about 12mx12m in darkness.

Tilen Sepič [SI]

Cosmic Rain

The project Cosmic Rain presents the natural phenomenon of muons in the abstract and minimalist language of a light-sound kinetic installation. // Cosmic Rain invites us to experience the physical and cosmic events that are all around us, but inaccessible to our senses.

partnerzy wspierający artystę:

Ljudmila Art and Science Laboratory and Forum Ljubljana (Lighting Guerrilla),
Municipality of Ljubljana – Department for Culture.
The project was developed within konS – Platform for Contemporary Investigative Art.
Project konS – Platform for Contemporary Investigative Art is a project chosen on the public call for the selection of the operations "Network of Investigative Art and Culture Centres".
The investment is co-financed by the Republic of Slovenia and by the European Regional
Development Fund of the European Union.

Emilia Ishizaka [PL]

Tsunagaru

Tsunagaru to kolejne działanie artystyczne, w którym artystka porusza temat fizyczności, cielesności oraz związanych z nimi lęków i niepokojów. Forma złożona z pokrytych czarną, sztuczną materią wici, tworzy iluzję bytu organicznego, skomplikowanej sieci połączeń biologicznych. Obiekt ,,ożywa” w pełni dzięki nałożonej na nią projekcji, sztucznego światła. Sprzeczność pomiędzy tym, z czego zbudowana jest instalacja, a tym jakie tworzy złudzenie, jest głównym założeniem pracy. To pytanie o to jak materiały nieorganiczne wpływają na fizyczność i czy obecne połączenie ciała z technologią jest już nierozerwalne.

Tsunagaru is another artistic activity in which the artist addresses physicality, corporeality and the fears and anxieties associated with them. The form, composed of threads covered with black artificial matter, creates the illusion of organic existence, a complex network of biological connections. The object "comes to life" fully thanks to the projection, artificial light projected on it. The contradiction between what the installation is made of and the illusion it creates is the main idea of the work. It's a question of how inorganic materials affect physicality and whether the current fusion of body and technology is already inseparable.

Anna Klimczak [PL]

Woliera / Aviary

„Woliera” Anny Klimczak to opowieść o pustce pełnej nieuchwytnych znaczeń. Na wpół transparentna powłoka opinająca nieregularny, ażurowy szkielet nie sprawia wrażenia solidnej ściany, jest jednak dość gęsta by wewnątrz konstrukcji panował półcień. W odkrywanych stopniowo warstwach instalacji subtelnie angażowane są kolejne zmysły. Dźwięki i obrazy, pełne w tej samej mierze przyrodniczych asocjacji, co zakłócających je mechanicznych szumów. Postać kobiety (i artystki zarazem), igra z wygłodniałym spojrzeniem widza, przekazując jedynie szczątkowy komunikat – zanikającą w pół słowa opowieść. Nie wiadomo czy zabłąkana w buszu dziewczyna szuka pomocy czy też sygnalizuje wymagający rozszyfrowania problem. Jagna Lewandowska, fragmenty tekstu „Woliera”, 2014

Anna Klimczak’s ’Aviary’ is the story of an emptiness full of intangible meanings. The semi-transparent film hugging the entire irregular openwork frame does not give the impression of a solid wall, but is, nonetheless, substantial enough for there to be partial shade on the interior of the construction. As the layers of the installation are progressively uncovered, further senses become involved. The sounds and images, full to the same extent of natural associations as the mechanical sounds which distort them, become, after a moment of intense analytical work, merely a suggestion, a background for the internal journeys of the viewers. The figure of the woman (simultaneously the artist) plays with the viewer with a hungry stare, sending however only a rudimentary message – a story which disappears in mid-sentence. It is not known whether the girl, lost in the undergrowth, is looking for help or whether she is also indicating a problem in need of a solution. Jagna Lewandowska, extracts from the text 'Aviary', 2014

Mateusz Król [PL]

Ziemniak / Potato

Ziemniak jest to interaktywna projekcja składająca się z pięciu ziemniaków, których dotknięcie uruchamia obrazy i dźwięki. Jest to VJ setup w którym funkcje midi kontrolera czy myszki pełnią ziemniaki.
Obiekty organiczne jak owoce i warzywa mają zdolność przewodzenia prądu, dlatego można użyć ich jako czujniki pojemnościowe. Kiedy dotykamy takiego czujnika, to nasze ciało stanowi dodatkową powierzchnię po której ładunek elektryczny może się rozejść i zwiększa się pojemność, która może zostać odczytana. Na podobnej zasadzie działają czujniki dotykowe w naszych telefonach. Praca zadaje pytanie o sens używania zimnej, gładkiej, jednolitej powierzchni do komunikowania się z komputerem, kiedy możemy użyć równie dobrze szorstkiej, miękkiej, nierównomiernej, różnorodnej podobnej np. do warzyw. Czy komunikacja dotykowa nie byłaby łatwiejsza, gdyby nasze palce mogły odczuwać więcej niż zawsze tę samą chłodną powierzchnię?

Ziemniak ma ogromne znaczenie w polskiej kulturze. Król Jan III Sobieski przywiózł spod Wiednia bulwy ziemniaka jako prezent dla królowej Marysieńki, żeby mogła podziwiać ich piękne kwiaty. O nim pod nazwą kartofel pisali najwięksi poeci jak Adam Mickiewicz czy Julian Tuwim. Doczekał się nawet pomników w Biesiekierzu i Poznaniu. W 2001 artystka Julita Wójcik przeprowadziła performance, który polegał na obieraniu kartofli na posadzce Zachęty w Warszawie. Jest to też warzywo które pozwoliło przetrwać Polakom okrutne czasy wojen. W tej pracy ziemniak jest warzywem powszechnych, oczywistym ale jednocześnie uniwersalnym i dającym wiele możliwości. Skoro może być dekoracją, daniem albo stemplem zrobionym w szkole na zajęciach z plastyki, to czemu nie mógłby nam służyć jako pośrednik do komunikacji z maszyną?

Potato is an interactive projection consisting of five potatoes. Touching potatoes activates images and sounds. It is a VJ setup in which these vegetables act as a midi controller or a mouse.

Organic objects such as fruits and vegetables have the ability to conduct electricity, so they can be used as capacitive sensors. When we touch such a sensor, our body provides an additional surface on which the electric charge can spread and the capacitance that can be read increases. The touch sensors in our phones work in a similar way. The work poses a question about the sense of using a cold, smooth, uniform surface to communicate with a computer, when we could use a rough, soft, uneven, diverse surface similar to, for example, vegetables. Wouldn't touch communication be easier if our fingers could get more touching feedback?

The potato has a great value in Polish culture. King Jan III Sobieski brought potatoes from Vienna as a gift for Queen Marysieńka, so that she could admire their beautiful flowers. The greatest Polish poets, such as Adam Mickiewicz and Julian Tuwim, wrote poems about potatoes. It even has monuments in Biesiekierz and Poznań. Moreover, in 2001, the artist Julita Wójcik conducted a performance which involved peeling potatoes on the floor of Zachęta in Warsaw. It is also a vegetable that allowed Poles to survive the cruel times of war. In this work, the potato is a common, obvious object but at the same time universal that gives many possibilities. If it can be a decoration, a dish or a stamp made in art class at school, why not serve as an intermediary to communicate with the machine?

Alicja Panasiewicz, Adam Panasiewicz / grupa Not a Number [PL]

Czego słońce nie widziało / What the Sun has not seen

What the Sun has not seen are utopian projects, unsuccessful ideas, failed projects that did not exist under the Sun. The idea of the project is first of all to explore what is hidden, unlit - like the dark side of the Moon - invisible for the Sun and for the human eye. We will create a kind of darkreality - dr - which is a kind of commentary to a difficult reality.

We are interested in the phenomenon of entropy in its chaos, disorder, confusion and disorganization. Mutations as a process of change over which there is no control.

Robert Sochacki [PL]

Las Granica

Sochacki pracując nad kontekstami sztuki światła, popycha kierunki jej interpretacji w stronę komentarzy ważnych tematów życia codziennego. Jak mówi, szuka kontekstów społecznych, politycznych, zagląda z różnych perspektyw poszukując styku pomiędzy dziełem sztuki a przestrzenią jego prezentowania. Nie tylko rozszyfrowuje te konteksty ale jeszcze tworzy kody interpretacji, by widz korzystając z nich mógł odszukać swoją codzienność. Dlatego będąc jednocześnie kuratorem i artystą projektu LAACT XXIII pokazuje swoją współtworzoną z badaczką migracji ludności Bogną Hall kompozycję instalacyjną Las Granica. Jak mówi jest to próba nadania kierunku interpretacji wszystkich prezentowanych na wystawie prac.

„Death and solidarity in the ‘graveyard’ at the Belarus-Poland border” Bogumiła Hall

https://www.opendemocracy.net/en/odr/yemen-refugees-belarus-poland-border-eu-death-solidarity/

Bogumiła Hall jest adiunktem w Instytucie Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych Polskiej Akademii Nauk. Jej obecny projekt skupia się na transnarodowych podróżach jemeńskich uchodźców. Jej badania są finansowane przez polskie Narodowe Centrum Nauki. https://www.opendemocracy.net/en/author/bogumila-hall/

One Night Public Gallery

Joacelio Batista [BR]

Ich bin der Ubermensch oraz CTRL+Z

Artysta w obu tych pracach zadaje pytanie o znaczenia oporu i wytrwałości w życiu, dodając krótki opis: "NONONONONONONONONONONONONONONONONONONO!"

Tomasz Wiktor [PL]

HelloNewWorld

Od 2007 roku pracuję nad artystycznym projektem „Drawing in the space” i rozwijam autorski program umożliwiający zapis trójwymiarowych form holograficznych w XR/AR. „HelloNewWorld” to kolekcja portretów wykonanych w tym programie na początkowym etapie jego rozwoju. Portret stanowi tu jeden z punktów wyjścia do zaangażowania i pracy artystycznej całym ciałem w środowisku wirtualnym, rzeczywistości rozszerzonej czy tzw. metaversie.

organizatorzy:

koncepcja merytoryczna i organizacja dr Robert Sochacki ASP Wrocław we współpracy z Iwoną Dorotą Bigos MNWr MSW P4K
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
NOKS collective

Projekt LAACT XXIII został objęty patronatem honorowym Prezydenta Wrocławia

partnerzy wydarzenia:

Konsulat Generalny Republiki Federalnej Niemiec
Austriackie Forum Kultury w Warszawie
Hochschule der Bildenden Künste Saar / program Erasmus +
Wydział Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych w Warszawie

dziękujemy także partnerom wspierającym artystów:

Federal Ministry of Austria Arts, Culture, Civil Service and Sport / Sarah Rechberger
Ljudmila Art and Science Laboratory and Forum Ljubljana (Lighting Guerrilla),
Municipality of Ljubljana – Department for Culture,
konS – Platform for Contemporary Investigative Art / Tilen Sepič