RATIO - Karol Babicz, Patrycja Sap, Tomasz Wiktor

Zapraszamy na wernisaż, który odbędzie się 5 października o godz. 19:00 w galerii Sztuka na Miejscu.

Ratio – wieloznaczeniowe pojęcie określające, w zróżnicowanych kontekstach, stosunek dwóch lub więcej zagadnień takich jak opinie, powiązania, relacje, sposoby funkcjonowania, jak również proporcji rozumianych jako dopełnienie się poszczególnych części w całości. Jeden z najistotniejszych motywów obecnych w malarstwie - fluktuujący na przestrzeni dziejów stosunek piękna do brzydoty, nie umyka uwadze współczesnego twórcy, który podejmuje z nim dyskurs, prezentując odrębne do tego zagadnienia podejście. O ile więc wszystkie następujące po sobie kolejno epoki w historii malarstwa, od starożytności, przez wieki średnie, renesans, aż po impresjonizm, surrealizm czy modernizm, prezentowały (w sposób bardziej lub mniej znaczący), różniące się od siebie definicje piękna, to jednak dopiero te powstałe na początku XX w. nowatorskie i awangardowe style przyczyniły się do przełomowej zmiany tych pojęć.
Tytułowe Ratio w kontekście sztuki odnaleźć można również w zasadzie podziału Golden ratio, czyli najbardziej znanym kanonie estetycznym, wyznaczonym i opisanym już w czasach starożytnych. Z uwagi na fakt, że zasada ta wywodzi się bezpośrednio z obserwacji budowy systemu całego wszechświata i stanowi podstawę jego harmonicznej budowy, określa się ją jako boską proporcję: divina proportio. Historycznie kompozycja oparta na złotym podziale jest harmoniczna i równoważna, przez co staje się przyjemna do oglądania. Zasada ta równie powszechnie była stosowana już od starożytności, przez sztukę renesansu i klasycyzmu, aż do wybranych przykładów dzieł sztuki współczesnej, w której nierzadko również przewrotnie używa się do wprowadzania dysharmonii.
W obecnym momencie, w którym, jak się wydaje, obowiązujące wcześniej w malarstwie reguły uległy znacznemu zatarciu, każdy z prezentujących się malarzy: Karol Babicz, Patrycja Sap i Tomasz Wiktor, przybliżają swoje osobiste odniesienie do podjętych tematów, zagadnień i przemyśleń związanych z szeroko rozumianym ratio, przedstawiając swoją twórczość balansującą w wachlarzu podejmowanego warsztatu i pracy w obszarze malarstwa sztalugowego. Wspólnie skompilowane minimalistyczne ujęcie ekspozycji wprowadza widza w kameralne prace, zdające się posiadać znacznie większą siłę niż te, które wynikałyby ze zwiększonego formatu.

„Moje propozycje malarskie skupiają się wokół klasycznego malarstwa sztalugowego. Czerpiąc z malarstwa minionych epok, podejmuję dyskurs z klasycznie rozumianym na przestrzeni wieków kanonem piękna. Nie obce są mi również tematy współczesne, czego wynikiem są obrazy abstrakcyjne, które pozostawiają potencjalnemu odbiorcy szersze pole do interpretacji, tym samym umożliwiając w indywidualny sposób odkrywanie tajemnicy malarstwa. Parafrazując jednego z największych żyjących malarzy naszych czasów, to trudno jest mówić o malarstwie, o obrazach, być może jest to nawet bezcelowe. Słowa potrafią wyrazić tylko to, co język jest w stanie zakomunikować. Malarstwo nie ma z tym nic wspólnego, gdyż jest inną formą myślenia.” (Karol Babicz)

W ramach swojej praktyki malarskiej Patrycja Sap eksploruje wątki związane z rodzajem myślenia kolorem i o kolorze- specyficznym, wpisanym w tożsamość kulturową, czasem nieomal atawistycznym percypowaniem barw. Strategia ta ujmowana jest w ramy czystych, balansujących na granicy uproszczenia form lub przeciwnie- w miękkie, płynne gradienty. Niezwykle istotne jest również samo podłoże- zazwyczaj surowe, niezagruntowane płótno, które pełni w tym przypadku rolę nie tylko biernego nośnika dla farb, ale stanowi istotny element obrazu, czasem przezierając spod na wpół przeźroczystych warstw koloru, czasem będąc zestawionym z intensywnym, pulsującym kolorem, wskutek czego brzmienie obydwu wartości ulega pewnej intensyfikacji. Tytułowe „Ratio” odnosi się więc w tym przypadku do niezwykle zniuansowanych relacji między kolorem i formą- płynnością i trudną do uchwycenia
zmiennością ich granic.

W pracach Tomasza Wiktora, z jednej strony Ratio ukazane jest jako metafora wizualna komunikacji i aktualnego stanu relacji międzyludzkich, ujętych w portretowych wypowiedziach. Z drugiej strony jest to odwołanie do chaotyczności i - technologicznych ograniczeń, z jakimi ludzie za pomocą wszelakich urządzeń mobilnych rejestrują obraz, w ten sposób „zapisując” swoje wspomnienia. Nieostre, rozmazane zdjęcia, robione niejednokrotnie brudnymi obiektywami przechowywanych w kieszeniach telefonów, trafiają potem w obieg internetowy i przyzwyczajają nas do swojej estetyki, którą monopolizują naszą percepcję. Środki techniczne, za pomocą których został przeprowadzony dyskurs, chociażby operowanie wielowarstwowymi laserunkami, eksperymentami z podłożami metalowymi i włączeniem ich faktury w powierzchnię kompozycji malarskich odwołują się do ducha klasycznego malarstwa.

Karol Babicz

Urodzony w 1985 r. w Skarżysku-Kamiennej. Studia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w latach 2005-2011. Dyplom z zakresu malarstwa pod kierunkiem prof. Piotra Błażejewskiego i prof. Wojciecha Kaniowskiego w 2011r. Od 2013 roku pracuje w macierzystej uczelni w pracowni Organicznych Technik Malarskich i Mozaiki prowadzonej przez prof. Pawła Lewandowskiego-Palle. Od 2019 roku samodzielnie prowadzi pracownię Technologii Malarstwa Sztalugowego. Od 2020 kierownik Katedry Malarstwa Architektonicznego i Multimediów na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W maju 2022 r. uzyskał stopień doktora w dziedzinie sztuki w dyscyplinie sztuk plastycznych i konserwacji dzieł sztuki. Interesuje się malarstwem oraz rekonstrukcją malarstwa w dziedzinie konserwacji.

Patrycja Sap

Urodzona w 1990 roku w Gliwicach. Studiowała malarstwo na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tuż po dyplomie w 2015 zatrudniona na macierzystej uczelni w Katedrze Rysunku. Zajmuje się głównie malarstwem, ale chętnie korzysta również z nowych mediów. Wrocławianka z wyboru; we Wrocławiu fascynuje ją dualizm miasta i skomplikowana historia jego tożsamości.

Tomasz Wiktor

Urodzony w Nowym Sączu. Absolwent kierunku Malarstwo na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W 2018 roku zrealizował dyplom w V Pracowni Malarstwa pod kierunkiem profesora Stanisława Kortyki oraz w Pracowni Technologii Malarstwa Sztalugowego, Organicznych Technik Malarskich i Mozaiki pod kierunkiem profesora Pawła Lewandowskiego – Palle. Od 2019 roku pracuje jako asystent w Pracowni Malarstwa Architektonicznego i Sztuki w Przestrzeni Publicznej na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką i muzyką.