Natalia Komorowska, Feminatywy

Zapraszamy na wystawę dyplomową Natalii Komorowskiej, pt. Feminatywy do Concordii Design we Wrocławiu.

Dyplom magisterski został zrealizowany na Wydziale Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu pod kierunkiem:
Feminatywy – kompozycja rzeźbiarska – promotor: prof. Przemysław Lasak
Feminatyw – cykl rzeźb w szkle – promotor: prof. Małgorzata Dajewska

Feminatyw stał się dla mnie symbolem siły, jak i subtelności kobiecej egzystencji, podkreślając jednocześnie wyzwania i przeszkody, z jakimi moje bohaterki się borykają w dzisiejszych czasach.

W Polsce, kraju o pięknym języku stwarzającym możliwości podkreślania kobiecości przez końcówki żeńskie ze względu na przysługujący danej osobie tytuł, pełnioną funkcję, zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, przynależność narodową, pochodzenie, wyznanie, przekonania, właściwości psychiczne i fizyczne wręcz powinno się je podkreślać i używać, a nie niwelować, używając tylko męskich końcówek w wielu przypadkach.

Ta praca dyplomowa, jest manifestem ukazującym moje odpowiedzi w zakresie funkcjonowania feminatywów w XXI wieku, jako symbolu wizualnego.

Życie kobiety w znacznym stopniu jest podporządkowane cyklom i zależnościom społecznym bardziej niż życie mężczyzn. Tę różnicę i te funkcje traktuję jak wyznacznik kobiecości, zarówno językowo jak w moim ujęciu w performatywnym oraz wizualnym odpowiedniku.

W ceramicznej rzeźbach skupiałam się na zewnętrzu obiektu inspirowanego łonem. W szkle natomiast zwróciłam uwagę na to, co się dzieje wewnątrz łona i jak wpływa to na układ nerwowy. W moich obiektach rozwijam znaczenie feminatywów, obrazując dla mnie ważne i wyraziste cechy kobiecości, które zawierają się w budowie, funkcjach ciała i możliwościach biologicznych.

Wystawa dostępna dla publiczności od 12 do 18 lipca 2024, między 16:00 a 20:00. 19 lipca 2024 r. o godz. 19:00 odbędzie się finisaż wystawy z pokazem mody Moniki Tatiany Idzikowskiej, pt. Sospiri.

Mecenat: Concordia Design Wrocław; lubię ładnie
Patronat: Magazyn Szkło i Ceramika/ Instytut Łukasiewicza; Magazyn PLN Design; Katedra Mediacji Sztuki ASP Wrocław; Fundacja Fly with Art / Europejski Festiwal Szkła, Związek Artystów Szkła

Natalia Komorowska – zajmuje się rzeźbą w szkle i ceramice. Obszarem jej zainteresowań są aspekty postrzegania kobiecości w społeczeństwie. Laureatka konkursu The Glass Prize 2019 w kategorii The Aspiring Glass Artist, zorganizowanego przez firmę Warm Glass UK; II miejsce w konkursie „Młodzi na Start 2020”, ELLE Decoration; I miejsce w konkursie "Inspiracje", org. przez Fundację Sztuki Współczesnej PALETA w Warszawie, 2022; Nówka Sztuka 2022 od Fundacji State of Poland; Studencki Nobel w kategorii Sztuka w cyklicznym konkursie organizowanym przez Niezależne Zrzeszenie Studentów; nagroda Alexander Tutsek Stiftung Award 2022. Prace prezentowała na ponad 70 zbiorowych wystawach (Polska, Niemcy, Włochy, Francja, Singapur, Czechy, Rumunia, Słowacja, USA, Ukraina). W tym The Venice Glass Week jako finalistka HUB Under35 w Palazzo Loredan dell'Ambasciatore w Wenecji w 2021 i 2024 roku i Milano Vetro – 35 w Mediolanie w 2024 roku.

Monika Tatiana Idzikowska – urodzona we Wrocławiu projektantka mody i artystka. Projektuje modę, maluje ręcznie tkaniny oraz obrazy. Tworzy kolekcje High Fashion, opierając się o starą japońską technikę artystycznego barwienia tkanin Itajime Shibori. Jej kolekcje powstają jako unikaty, zawsze tworzone w duchu mottainai. Monika projektuje głównie kreacje wieczorowe , kostiumy teatralne, a także od 4 lat kimona haori japońskie. We wrocławskiej pracowni projektowane są pojedyncze ubrania, najczęściej z jedwabi, lnu i bawełny, często z użyciem starych tkanin. Pracownia nie generuje odpadów, nie tworzy też na zapas. Jej kolekcje i wystawy od kilku lat objęte są patronatem Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie. W dziesiątkach metrów barwionych ręcznie tkanin instalacjach oraz obrazach artystka odnosi się do kondycji współczesnego człowieka.

Sospiri – kolekcja unikatowych, ręcznie malowanych kimon i płaszczy inspirowanych kimonem japońskim. Abstrakcyjna impresja malarska naniesiona ręcznie na tkaninę, wspomnienie mostu i widoku, Ponte dei Sospiri. Błękit morza, wody i nieba, ostatnie chwile widziane przez maleńkie okienka mostu. Kobalt, błękit i ultramaryna, w dominancie kolorystycznej z bielą, to za czym tęsknimy najbardziej.