■ EMBRYOGALLERY ■ MARTWA PRZYSZŁOŚĆ
Galeria Exit
ul. Hubska 44-48
Wrocław
Zapraszamy do galerii EXIT w środę 22.11.23 o godz. 18:00 na otwarcie wystawy multimedialnej twórców związanych z nowojorską galerią EMBRYOGALLERY, założoną przez multidyscyplinarnego artystę Edwarda Quista.
Artyści: Sz. Berlin, John Duncan, Nona Et Decima, Kamil Karpinski, Paul Kendall, Brian Ratigan, Alex Rutterford, Chandra Shukla, Ilpo Väisänen, Alan Vega, Edward Quist
T.F.I.D. to wojskowy skrót oznaczający tajne przekazy z odległej przyszłości.
Film z transmisji zawiera szereg nielegalnych nagrań VHS zarejestrowanych kamerą wideo skierowaną na ekran telewizora, przechwytujących tajemnicze, mroczne wideo; dokładne wydarzenia rozgrywające się na filmie nie są znane.
Spekuluje się, że transmisje są bronią, która może zmienić przeszłe wydarzenia za pomocą „retrokauzalności”. Każdy, kto zobaczy transmisję, zmieni teraźniejszość, aby zniszczyć przyszłość.
Retrokauzalność, czyli przyczynowość wsteczna, to koncepcja przyczyny i skutku, w której skutek poprzedza w czasie swoją przyczynę, więc późniejsze wydarzenie wpływa na wcześniejsze.
Zobaczyć m.in. będzie można
Alan Vega: Ręka Ducha
Tajemnicze postacie pozornie przechodzące do świata Duchów, zmaterializowały się z ręki legendarnego Alana Vegi. Film zawiera dwadzieścia rysunków, w większości nigdy wcześniej nie prezentowanych.
Przyszłość jest martwa <Ucieczka z Coney Island>
W roku 1996 otrzymano transmisję z ziemskiego Słońca. Sygnał wydawał się być nadawany z odległej przyszłości. „Przyszłość jest martwa” to seria nielegalnych nagrań wideo skradzionych armii Stanów Zjednoczonych, dotyczących militarnych analiz tajemniczych przyszłych transmisji.
Film Przyszłość jest martwa współtworzyli: John Duncan, Ilpo Väisänen, Paul Kendall, Brian Ratigan, Nona Et Decima, Kamil Karpinski, Chandra Shukla.
Obrazy Projektio
Ilpo Väisänen, członek legendarnego fińskiego eksperymentalnego zespołu Pan Sonic, po raz pierwszy prezentuje swoje sugestywne obrazy w formie projekcyjnej.
Pamięć jutra
Nagranie pochodzące od sztucznej inteligencji, transmisja z przyszłego, czasowego miejsca przeznaczenia, podświadomie wszczepiana jako kod snu, przybierająca formę liminalnej przestrzeni cyfrowej, eksplorowanej przez odbiorcę.
Gra z czasem
Hotel Haludovo Palace to połączenie dwóch (nie)umarłych przyszłości w konkretnej formie: gry szczęśliwego połączenia amerykańskiego kapitalizmu z jugosłowiańskim socjalizmem. Jego dni były zawsze policzone, a tłumiona katastrofalna przyszłość powróciła dawno temu. Mimo to zachowuje niesamowitą, świetlistą atmosferę. W Gra z czasem upiorny blask utraconej przyszłości nawiedza zniszczone przestrzenie utraconego snu.
