Alicja Przybyszowska i Barbara Krupa-Kapuśniak, Śnienia

Zapraszamy na wystawę dwóch artystek Alicji Przybyszowskiej i Barbary Krupa-Kapuśniak, który jest subiektywną reakcją autorek na relacje z otaczającym światem.

Jest to opowieść o snach, w których kryją się ich doświadczenia, relacje, odczucia i przeczucia. To skrawki ważnych momentów, przemyśleń, wspomnień, marzeń, które cały czas kształtują delikatną tkankę ich osobowości. Wszystkie prace są monochromatyczne alby kolor nie narzucał i nie zagłuszał kontaktu z odbiorcą, który ostatecznie katalizuje prace poprzez pryzmat własnych emocji. Tematyka prac jest subiektywną reakcją autorek na relacje z otaczającym światem, spotkaniami, ich myślami, uczuciami, rozmowami. Wszystkim tym, co stanowi sprawy bardzo ważne w przemijającym czasie. Przekonanie, że we współczesnej sztuce oryginalność i autentyczność nie stanowią wartości, skłoniły je do sięgnięcia po fotografię.

Wystawa składa się z czterech cykli

Pierwszy, autorstwa Alicji Przybyszowskiej opiera się, na wykorzystaniu białej koszuli i związanej z nią symboliki, a także możliwości, jaką daje odbiorcy jej nakładanie. Stanowi rodzaj procesu, w którym uczestniczy również odbiorca, stając się jednocześnie współtwórcą instalacji biorącym za „nią” odpowiedzialność. Zamysłem artystki jest zredukowanie siebie jedynie do roli inspiratora i uczynienie z obserwatora performera. To przejaw zacierania granic pomiędzy przedmiotem a podmiotem. Całość tego cyklu koresponduje z fotografiami z cyklu drugiego.
Najważniejszym założeniem drugiego projektu tej fotografki jest przedstawienie autoportretu w połączeniu z obrazowaniem własnych emocji.

Trzeci zestaw, którego autorką jest Barbara Krupa-Kapuśniak składa się z dwóch tryptyków fotografii cyfrowych wydrukowanych na przeźroczystej folii w negatywie. To stan przejściowy między snem a jawą. Zdjęciem w procesie (negatywem) a gotową odbitką (pozytywem). Między wyobrażeniem i światem realnym. Tryptyk jest spójną częścią tematów podejmowanych przez autorkę dotyczących kobiecości, roli kobiety w społeczeństwie, cielesności i mistycyzmu, jaki towarzyszy kobietom w ich poszukiwaniu siebie.
Czwarty zestaw składa się z fotografii wykonanych w technice polaroidtransfer. Jest to część projektu, który ma poruszać w odbiorcy cienkie struny empatii i współodczuwania w kontakcie z naturą. Fotografie w wersji miniatur (ok. 11x11cm) namawiają odbiorcę do podejścia, nawiązania głębszego kontaktu z obrazem, przeanalizowania go i skatalizowania poprzez własne odczucia. Zapraszają do poszukiwań przekazu i własnej głębszej interpretacji. Większość zdjęć jest opatrzona krótkim komentarzem, wskazówką do polemiki odbiorcy z tym, co widzi i czyta.

Alicja Przybyszowska

Artystka sztuk wizualnych, tworzy obiekty i fotografie, jurorka, kuratorka, pedagog. Członek Fotoklubu RP. Studentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Laureatka III edycji Rankingu Genialni Lokalni Globalni im. Danuty Szaflarskiej. Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych na sześciu kontynentach. Twórczość jej została doceniona w ponad 120 konkursach na całym świecie, gdzie zdobyła prestiżowe nagrody. Fotografie jej trafiły do kolekcji FIAP, jako artystyczne dziedzictwo, oraz do zbiorów prywatnych w kraju i zagranicą.

Barbara Krupa-Kapuśniak

Artystka fotograficzka mieszkająca w małym miasteczku Lubań na zachodzie Polski. Studentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W roku 2020 odkryła swoją drogę w fotografii i od tamtej pory realizuje się, tworząc sztukę pełną kobiecej energii, samoakceptacji, tabu ciała, symbiozy z naturą i tematów związanych z wysoką wrażliwością. Uczestniczka rezydencji artystycznych, wielu wystaw zbiorowych, jednej indywidualnej. Aktywna działaczka na rzecz rozpowszechniania kultury i sztuki. Inspiracji szuka w lasach i górach, które namiętnie eksploruje. Poprzez tworzenie polaroidtransferów nadaje swoim fotografiom fakturę, podkreśla niedoskonałości, bawi się nieprzewidywalnością medium, jakiego używa, co nadaje jej pracom unikatowości. Tworzy w duchu wabi-sabi – japońskiej sztuki kontemplowania niedoskonałości, przemijania, naturalności, subtelnej intymności najdrobniejszych szczegółów.