III Pracownia Rzeźby Dyplomująca

PROWADZĄCY

Prof. Grażyna Jaskierska-Albrzykowska ad. Karolina Freino
as. Elżbieta Leszczyńska

Celem wstępnego nauczania jest umiejętność wykonywania rzeźby studyjnej – aktu, torsu, popiersia, głowy. Analityczna obserwacja natury w rozumieniu realistycznym i abstrakcyjnym ma utrwalić studentowi podstawy konstrukcji przestrzennych form pełnoplastycznych oraz płaskorzeźby z redukcją trzeciego wymiaru i wprowadzania zasad perspektywy. Dalszym etapem nauczania rzeźby jest opanowanie wykonywania rzeźby, obiektów, instalacji przestrzennych w różnych technikach i materiałach w zależności od koncepcji. Rzeźba rozumiana, jako obiekt przestrzenny ma za zadanie interpretacje i transformacje zjawisk wizualnych na język sztuki. Studenci nabywają umiejętności wyrażania określonych treści środkami rzeźbiarskimi. Jest to kształtowanie twórczej i otwartej osobowości artystycznej świadomej własnej tożsamości. Uczestniczą w autoprezentacji, dyskusjach, które towarzyszą w opisie tematów zadań klauzurowych przed rozpoczęciem zadania, jak również po ich zakończeniu. Autodyscyplina, dociekliwość, kreatywność każdego studenta jest na tle całej pracowni wnikliwie analizowana, do większości ćwiczeń stosowana jest indywidualna korekta. Studenci swoje umiejętności rozwijają, kształtują i weryfikują dzięki czynnemu uczestniczeniu w różnych konkursach, realizacjach pokonkursowych, wystawach indywidualnych i zbiorowych, plenerach często poza akademią prezentując prace kursowe z pracowni rzeźby. Korzystają z programu „Erasmus", z programu międzyuczelnianego „Most". Czynnie uczestniczą w Kole Naukowym Rzeźby oraz Samorządzie studenckim.

Rodzaj zajęć:

1. Wykłady

2. Ćwiczenia- szkice rysunkowe, szkice rzeźbiarskie, studium aktu, kompozycje przestrzenne.

Cele i formy kształcenia:

Podstawowym zadaniem pracowni jest zainicjowanie rozwoju indywidualnych postaw oraz osiągnięcie elementarnej sprawności warsztatowej. Celem kształcenia jest rozwój osobowości twórczej, świadomej własnej tożsamości. Opanowanie umiejętności wyrażania określonych treści środkami rzeźbiarskimi. Wprowadzenie studenta w systematyczne czynne obserwowanie natury, jest niezastąpionym etapem poznania form, w drodze racjonalnej analizy. Program ten zakłada rozwijanie twórczej postawy studenta wobec natury i życia. W czasie procesu kształcenia rozwijać się będą zdolności kojarzenia, transformacji i formułowania swoich zamysłów w sposób dociekliwy i odkrywczy. Każde ćwiczenie lub zadanie klauzurowe poprzedzone jest serią szkiców rysunkowych będących wielokrotnie pierwszą notatką koncepcji rzeźbiarskiej.

Wymogi zaliczeń i kryteria oceny:

Realizacja założonego programu (ok.5 ćwiczeń w semestrze). Rozwój świadomości plastycznej i umiejętności warsztatowych. Oryginalność propozycji kompozycyjnych, trafność wyrażenia idei. Stopień zaangażowania w proces dydaktyczny, współpraca z pedagogiem.

Zalecana literatura:

Opracowania encyklopedyczne, monograficzne, albumowe dotyczące dyscypliny rzeźby na przestrzeni dziejów, czasopisma specjalistyczne, katalogi wystaw, zasoby internetowe.