"W pełnym świetle" - wystawa grupy Ościenia

Zapraszamy na wernisaż, który odbędzie sie 10 grudnia o godz. 18:00 w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu.

Wernisaż: 10.12.2021, g. 18.00* Kurator: Edward Syty
Program towarzyszący wystawie
12.12. 16.00 – oprowadzenie kuratorskie z tłumaczką języka migowego 21.12, g.17.00 – spotkanie autorskie z Edwardem Sytym 5.01, g.17.00 – spotkanie autorskie z Krzysztofem Rozpondkiem i Magdaleną Wodarczyk 8.01, g.17.00 – spotkanie autorskie z Marianem Molendą 15.01, g. 16.00 – spotkanie autorskie z Tomaszem Chmielewskim i Zbigniewem Natkańcem 16.01, g. 16.00 - oprowadzenie kuratorskie z tłumaczką j. rosyjskiego 18.01, g.18.00- oprowadzanie po wystawie w języku angielskim, prowadzi: Natalia Krawczyk 19.01, g.13.00 – oprowadzanie sensoryczne z audiodeskrypcją, prowadzi: Natalia Krawczyk 19.01, g.17.00 – spotkanie autorskie z Jerzym Dmitrukiem

***

"W pełnym świetle" to wystawa dokonań grupy Ościenia, którą tworzą:

Tomasz Chmielewski, Jerzy Dmitruk, Marian Molenda, Zbigniew Natkaniec, Krzysztof Rozpondek, Edward Syty

Do udziału w kolejnych projektach zapraszają zazwyczaj twórcę spoza swojego grona, tym razem wybór padł na Magdalenę Wodarczyk. Jej obiekty wykonywane ze szkła łączonego z innymi materiałami urozmaicają prezentację prac malarskich, graficznych, rzeźbiarskich, ceramicznych i instalacyjnych, których autorami są stali członkowie grupy.

Historia Grupy

Od Opola do Opola – Grupa OŚcienia w latach 1992–2021

Stanowimy nieformalną grupę twórców reprezentujących różne dyscypliny plastyczne. Nie mamy obowiązującego statutu, ustalonych składek członkowskich, siedziby ani stanowiska prezesa, nie sformułowaliśmy też wspólnego manifestu artystycznego. Obca jest nam potrzeba wypracowania czy lansowania określonej jednolitości stylistycznej. Funkcjonujemy jednak od trzydziestu lat, a to potwierdza, że – mimo wszelkich możliwych różnic – łączy nas coś, co uzasadnia wspólne działanie.

Początkowo firmowaliśmy nasze akcje używając nazwisk poszczególnych członków, ale w końcu stwierdziliśmy, że skoro w naszych rozmowach tak często padają słowa typu: wrażliwość, osobowość, szczerość, dojrzałość, świadomość, to owe ,,-ości" splatają się ze sobą, tworząc OŚCIEŃ, co było powodem wyboru niejednoznacznej w gruncie rzeczy nazwy grupy. Podczas wystąpienia towarzyszącego otwarciu jednej z naszych wystaw stwierdziłem, że zespoleni w ten ostry, najeżony wieloma grotami oręż, zmagamy się ze sztuką jako bestią, którą trzeba ujarzmić lub karmić samym sobą…

W jakimś sensie był to przypadek, a może szczęśliwy traf, że zetknąłem się z Tomaszem Chmielewskim, Marianem Molendą i Edwardem Sytym. Miało to miejsce w 1990 roku w Nysie, gdzie oni osiedli po ukończeniu studiów w Warszawie, Gdańsku i Krakowie, a ja – związany z macierzystą uczelnią we Wrocławiu – otrzymałem propozycję prowadzenia zajęć na kierunku wychowanie plastyczne w nyskim oddziale Wyższej Szkoły Pedagogicznej z Opola, przekształconej w 1994 roku w Uniwersytet Opolski. Każdy z nas, jako absolwent innej uczelni, miał odrębne doświadczenia, pochodziliśmy z różnych środowisk i regionów, byliśmy więc dla siebie na swój sposób egzotyczni i przez to tym bardziej intrygujący. Odmienność temperamentów i reprezentowanie określonych postaw czy upodobań estetycznych wpływały na temperaturę dyskusji. Wymianie poglądów towarzyszył z pewnością element rywalizacji. Jednak nie czuliśmy potrzeby konkurowania ze sobą, bardziej zależało nam na tym, by się wzajemnie inspirować i pobudzać do eksperymentowania. Jednoczyła nas pasja, z jaką zamierzaliśmy uprawiać twórczość. Rozważania teoretyczne należało przełożyć na działania praktyczne, co zaowocowało pomysłem zorganizowania pierwszej wspólnej wystawy, a ta odbyła się w Filharmonii Opolskiej w roku 1992. Później prezentowaliśmy nasze prace w Brzegu, Wrocławiu, Gliwicach i ponownie w Opolu. Nasze wernisaże łączyły się często z wydarzeniami muzycznymi (m.in. koncerty Adama Makowicza, Tokyo Solisten, Eugena Indjica). Dość szybko zorientowałem się, że osobą urozmaicającą i dopełniającą nasz skład może być bliski nam pokoleniowo, opolski artysta Zbigniew Natkaniec, który uzyskał dyplom poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Kandydaturę tę bez wahania zaakceptowali pozostali koledzy. Spotykaliśmy się ze sobą podczas plenerów i warsztatów twórczych, w galeriach czy muzeach, w naszych pracowniach i poza nimi, rozprawiając o zagadnieniach ideowych, formalnych i technologicznych, o doświadczeniach związanych z pracą dydaktyczną, a także o codziennych problemach i sprawach czysto osobistych. Niezależnie od zaangażowania w realizację wspólnych projektów, każdy z nas odczuwał potrzebę określenia własnej drogi, podejmował próby znalezienia autorskiego języka wypowiedzi i rozwijania indywidualnej kariery. Niemniej jednak nigdy nie zerwaliśmy więzi i temat organizacji kolejnych przedsięwzięć grupy powracał przy każdej okazji. Nic więc dziwnego, że po paroletniej przerwie postanowiliśmy ponownie skonfrontować aktualne wówczas dokonania. W roku 2010 przygotowaliśmy wystawę zatytułowaną ,,Pięć odsłon", która eksponowana była w Muzeum Powiatowym w Nysie. Zawsze dążyliśmy do otwartości, a naszej współpracy nie traktowaliśmy w sposób dogmatyczny, dlatego do udziału w ekspozycji zaprosiliśmy dodatkowo Bartłomieja Trzosa – absolwenta Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, wykładowcę w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego. Stawianie na różnorodność i ambicja poszerzania granic sztuki spowodowały, że idea wzbogacania potencjału grupy o przykłady dorobku innych autorów bardzo nam odpowiadała. Dlatego, kiedy rok później pokazaliśmy swoje prace w Galerii Sztuki Współczesnej BCK w Brzegu, naszym gościem został Jerzy Dmitruk. Ten krakowski malarz i grafik zadeklarował chęć dołączenia do grupy na stałe. Propozycję uczestnictwa w kolejnej wystawie „ościeniowców", jaka miała miejsce w 2014 roku w Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, przyjęła dr hab. Beata Mak-Sobota z Katedry Szkła wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. W przypadku ekspozycji odbywającej się w tym samym niemal czasie w Muzeum Miejskim w czeskim Krnovie mogliśmy poza naszymi pracami przybliżyć publiczności malarstwo Beaty Mycek z Nysy. Następną wystawę grupy, w Muzeum Ziemi Prudnickiej, uświetniły obrazy Małgorzaty Jenty-Dmitruk z Krakowa. Kolejnym przedsięwzięciem grupy była wystawa w Galerii BWA w Jeleniej Górze w 2016 roku, udział w niej postanowiliśmy zaproponować dr. Ignacemu Nowodworskiemu – rzeźbiarzowi, pracownikowi Instytutu Sztuki Uniwersytetu Opolskiego. W roku 2017 w Galerii Biblioteki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach miała miejsce prezentacja, która nosiła tytuł „7 x sztuka". Uczestniczył w niej wielokrotnie nagradzany twórca plakatów – dr Marek Osman. Następną ekspozycję przygotowaliśmy w 2019 roku w chorzowskiej Galerii MM, gościnnie wzięła w niej udział dr Anna Stawiarska, uprawiająca ceramikę artystyczną i malarstwo.

 Najnowsza wystawa, zatytułowana „W pełnym świetle", zorganizowana w opolskiej Galerii Sztuki Współczesnej, jest dla nas wydarzeniem szczególnym, swego rodzaju powrotem do miejsca początku. To przecież w tym mieście po raz pierwszy poddaliśmy ocenie odbiorców nasze eksperymenty w pierwotnym składzie grupy. Większość z nas jest też w jakiś sposób związana z Opolem, dotyczy to również zaproszonej tym razem artystki – Magdaleny Wodarczyk. Jest ona absolwentką i pracownikiem Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, ale wcześniej ukończyła studia na Uniwersytecie Opolskim (kierunek edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych). Jej trójwymiarowe obiekty, powstające ze szkła łączonego z innymi materiałami, poszerzają naszą ofertę, obejmującą malarstwo, grafikę, rysunek, rzeźbę, ceramikę i działania mające charakter instalacji.

Nie przepadam za celebrowaniem jubileuszów, ale jest to niewątpliwie okazja do refleksji, do podsumowania trzech dekad wspólnych zmagań ze sztuką i towarzyszącej im naszej przyjaźni. Autentycznej przyjaźni, której fundamentem jest – jak sądzę – wzajemny szacunek, bo chociaż nie zawsze i nie we wszystkim się zgadzamy, a często wyrażamy całkowicie przeciwstawne poglądy, to wciąż odczuwamy potrzebę dialogu. I mylić się będzie ktoś, kto uzna nas za towarzystwo wzajemnej adoracji. Czasem rzeczywiście iskrzy..., ale nie spotykamy się na tyle często, aby się sobą zmęczyć, i na szczęście wystarczająco rzadko, żeby autentycznie cieszyć się z kolejnego kontaktu. Przynależność do grupy daje poczucie stabilności, mobilizuje do poszukiwań nawet w chwilach zwątpienia i pozwala wciąż na nowo odkrywać sens uprawiania sztuki. Chciałbym gorąco podziękować kolegom za to, że trwamy i możemy się nie tylko spierać, ale i wspierać na wielu płaszczyznach. Pragnę też wyrazić wdzięczność wszystkim osobom, które przyjęły zaproszenie do uczestnictwa w naszych dotychczasowych wystawach. Spotkanie z nimi to ciekawa przygoda i wierzę, że nasze drogi będą się jeszcze wielokrotnie krzyżować. Zamierzamy kontynuować działalność grupy i następne projekty urozmaicać dokonaniami bliskich nam twórców. Charakterystykę, interpretację oraz krytykę naszego dorobku pozostawiam specjalistom i publiczności. Szerokie spektrum działań, jakie reprezentujemy, daje szansę, że każdy może znaleźć coś, co go zainteresuje lub poruszy. Wszyscy mamy określone osiągnięcia i z pewnością sporo grzechów zaniechania. Osobiście uważam, że naszym największym sukcesem jest to, że wciąż odczuwamy nieodpartą potrzebę kreacji, że nadal trzymamy się razem i pozostajemy aktywni. Przez trzydzieści lat nie znudziliśmy się sobą. Mam nadzieję, że nasze propozycje są i będą atrakcyjne dla potencjalnych odbiorców. Zapraszam do zapoznania się z efektami pracy artystów skupionych w grupie OŚcienia.

Krzysztof Rozpondek

TOMASZ CHMIELEWSKI – urodzony w 1962 roku w Przasnyszu. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. W latach 1982–1987 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom w pracowni prof. Stanisława Słoniny. Od 1989 roku mieszka i pracuje w Nysie, obecnie jako nauczyciel rzeźby i przedmiotu techniki rzeźbiarskie w Zespole Szkół i Placówek Artystycznych. Jest współzałożycielem grupy OŚcienia, członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków i Nyskiej Grupy Artystycznej. Uprawia rzeźbę, malarstwo i rysunek. Uczestniczy w międzynarodowych plenerach i sympozjach rzeźbiarskich (rzeźby w przestrzeni miejskiej) w kraju i za granicą. Jest laureatem kilku nagród w konkursach i wyróżnień artystycznych (Opinogóra 1988, „Salon Jesienny" Opole 1993, 1998). W roku 2020 uhonorowany został Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej".

JERZY DMITRUK – urodzony 24 sierpnia 1960 roku w Sępopolu. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Juliusza Joniaka w 1986 roku oraz dyplom z wyróżnieniem w pracowni wklęsłodruku prof. Andrzeja Pietscha na Wydziale Grafiki. Zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową oraz ilustracją i projektowaniem książek. Realizuje cykle graficzne i malarskie; „Siewca urodzaju", „Pejzaż urodzaju", Żywot malarza", „Drzewo Objawień", „Misja", „Dom", „Ogród pierwszej miłości", „Kwiaciarki", „Przydomowa kopalnia złota i diamentów", „Akt twórczy", „Kraków – kolor miasta", „Czuły kochanek", „Niebo obiecane", „Udomowiona rodzina wawelskich smoków", „Pejzaż starocerkiewny", „Rysunkowa dokumentacja cudów", „Sytość i dziękczynienie", „Pejzaż dobry jak chleb" oraz „Pomniki opadających liści". Wykonał projekty kilku książek, m.in.: „Do widzenia, do jutra" – poezja Wisławy Szymborskiej, „Kiedy Cię spotkam, co Ci powiem" – poezje Mirosława Czyżykiewicza, ilustracje do Pisma Świętego, „Wyjaśnij mi, miłość" – poezje Ingeborg Bachmann, „Elegie z Tymowskich Gór" – poezja Jana Polkowskiego, „Nie przyszedłem Pana nawracać" – poezja ks. Jana Twardowskiego. Brał udział w ponad dwustu wystawach zbiorowych i dwudziestu indywidualnych w kraju i za granicą.Jest laureatem nagród i wyróżnień.

Jego prace mają w swoich zbiorach: Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Śląskie w Katowicach, Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie, Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Opolu, Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu, Muzeum Ziemi Prudnickiej w Prudniku, Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy, Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego, Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Muzeum Zamkowe w Malborku oraz Frederikshaven Kunstmuseum & Exlibrissamling w Danii, a także Galeria BWA w Olkuszu, Biblioteka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Biblioteka Uniwersytecka w Kielcach, Biblioteka Publiczna w Oleśnicy i liczne prywatne kolekcje.

MARIAN MOLENDA – urodzony w 1958 roku w Baranowie Lubelskim. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie. Studiował na Wydziale Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (w pracowni prof. Franciszka Duszeńki), gdzie uzyskał w 1983 roku dyplom z wyróżnieniem. Był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki w latach 1984–1985, zastępcą dyrektora Instytutu Sztuki Uniwersytetu Opolskiego od 1995 do1998 roku, w latach 2002–2008 wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie na kierunku konserwacja zabytków, obecnie jest kierownikiem katedry sztuk pięknych Wydziału Sztuki UO, prowadzi Pracownię Rzeźby na stanowisku profesora zwyczajnego. Od połowy lat osiemdziesiątych mieszka i tworzy w Nysie. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków Okręg Opole, Nyskiej Grupy Artystycznej, Międzynarodowej Organizacji Medalierskiej FIDEM, Polskiego Stowarzyszenia Sztuki Medalierskiej, współzałożycielem grupy OŚcienia. Odznaczony został przez Prezydenta RP medalem „Pro Patria" oraz srebrnym medalem za długoletnią pracę pedagogiczną. Jest laureatem nagród i wyróżnień regionalnych i ogólnopolskich.

Zajmuje się rzeźbą kameralną, monumentalną, ceramiką, malarstwem i rysunkiem. Jest autorem kilkunastu pomników (Katowice, Nysa, Opole, Prudnik, Radom, Strzelce Opolskie, Toruń, Warszawa, Wrocław). Brał udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i ponad stu zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Chinach, Czechach, Francji, Niemczech, Rosji, USA i na Węgrzech.

Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum na Majdanku w Lublinie, Muzeum Ziemi Prudnickiej w Prudniku, Muzeum Jana Pawła II w Wadowicach, Muzeum Monet i Medali im. Jana Pawła II w Częstochowie oraz w kolekcjach prywatnych w Brazylii, Czechach, Niemczech, Francji i USA.

ZBIGNIEW NATKANIEC – urodzony w 1961 roku w Opolu. Po ukończeniu opolskiego Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Jana Cybisa studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Architektury Wnętrz 1982–1983 i Wydziale Malarstwa 1983–1987, uzyskując w 1987 roku dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Jacka Waltosia. Od 1987 roku pracuje nieprzerwanie jako nauczyciel rysunku i malarstwa w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. Jana Cybisa w Opolu (obecnie Zespół Państwowych Placówek Kształcenia Plastycznego im. Jana Cybisa). Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków. Realizuje głównie instalacje, obiekty, zajmuje się także malarstwem i rysunkiem. Pracuje używając materiałów bliskich naturze. Jego instalacje tworzą kombinatorycznie zmienne układy obiektów – multiplikowanych modułów dodawanych do siebie, których konfiguracje mogą z czasem ulec zmianie. Jest laureatem kilku nagród i wyróżnień na corocznych wystawach opolskiego środowiska plastycznego „Salon Jesienny".

Wziął udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju, m.in.: w Gliwicach, Gorzowie Wielkopolskim, Kielcach, Opolu, Poznaniu, Włocławku, Warszawie, i za granicą, m.in.: we Francji, Niemczech i Włoszech.

KRZYSZTOF ROZPONDEK – urodzony w 1961 roku w Brzegu. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, uzyskując dyplom pod kierunkiem prof. Krystyny Cybińskiej w 1987 roku. W roku 2012 otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. Był prodziekanem Wydziału Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w kadencji 1996–2020. Kieruje Pracownią Podstaw Projektowania Ceramiki i II Pracownią Ceramiki Artystycznej. W latach 2009–2014 był dwukrotnie powoływany do Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Jest współzałożycielem grupy OŚcienia, należy do Związku Polskich Artystów Plastyków. Zajmuje się ceramiką i rysunkiem. Uczestniczył w wielu międzynarodowych plenerach i sympozjach oraz ponad dwustu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2008 roku. Odznaczony został m.in.: Krzyżem Zasługi, Medalem za Długoletnią Służbę, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej" i Odznaką Honorową Złotą „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego".

Jego prace mają w swoich zbiorach: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Muzeum Ceramiki w Bolesławcu, Muzeum Ziemi Prudnickiej w Prudniku, Nowohradskie Muzeum w Łuczeńcu (Słowacja), Muzeum Uniwersytetu Anadolu, Eskisehir (Turcja), Fundacja Unikat w Jeleniej Górze.

EDWARD SYTY – urodzony w 1960 roku w Tarnogrodzie. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskując dyplom pod kierunkiem prof. Stanisława Rodzińskiego i prof. Zbyluta Grzywacza w 1987 roku. Na tej uczelni w 1994 roku uzyskał stopień naukowy doktora, a w sześć lat później na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu – doktora habilitowanego. W roku 2012 otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. Prowadzi Pracownię Rysunku i Malarstwa na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Opolskiego oraz Pracownię Technik Plastycznych w Katedrze Architektury Politechniki Opolskiej. Jest współzałożycielem grupy OŚcienia, członkiem Nyskiej Grupy Artystycznej oraz organizatorem licznych przedsięwzięć artystycznych, m.in. odbywających się od 1996 roku międzynarodowych warsztatów artystycznych „Malowany Wschód". Uczestniczył w wielu plenerach, sympozjach i projektach artystycznych w kraju i za granicą.

Swoje malarstwo i rysunki prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju, m.in. w Jeleniej Górze, Krakowie, Nowym Wiśniczu, Nysie, Opolu, Przemyślu, Wrocławiu, oraz za granicą, m.in. w Bolonii (Włochy), Krnovie (Czechy), Mayen (Francja). Jest laureatem kilku nagród i wyróżnień na corocznych wystawach opolskiego środowiska plastycznego „Salon Jesienny". Prace jego znajdują się w wielu zbiorach krajowych i zagranicznych.

MAGDALENA WODARCZYK – urodzona w 1988 roku w Tarnowskich Górach. Jest absolwentką Wydziału Ceramiki i Szkła wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom pod kierunkiem prof. Barbary Zworskiej-Raziuk oraz dr hab. Beaty Mak-Soboty, 2015), a także Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Opolskiego (dyplom pod kierunkiem prof. Mariana Molendy oraz dra hab. Kazimierza Ożoga na kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, 2016). Od 2015 roku pracuje jako asystentka w II Pracowni Szkła Artystycznego ASP we Wrocławiu. Brała udział w ok. 50 wystawach zbiorowych oraz plenerach w Polsce i Czechach. Jest organizatorką i koordynatorką warsztatów i projektów międzynarodowych. Była jednym z kuratorów XII i XIII Festiwalu Wysokich Temperatur (2019, 2021). Obszarem jej zainteresowań jest łączenie szkła z różnymi materiałami, zarówno w dziedzinie artystycznej, jak i w projektowaniu użytkowym, a także działania z zakresu sztuk wizualnych i fotografii.

Otrzymała nagrodę w konkursie „DESIGN32. Najlepsze dyplomy projektowe Akademii Sztuk Pięknych 2015" (Rondo Sztuki, Katowice, 2016). Była finalistką konkursu „Stanislav Libensky Avard 2015" (ZIBA Prague Glass Experience Museum, Praga, Czechy, 2015).

***

Dostępność wystawy

Wystawa znajduje się w głównym budynku Galerii Sztuki Współczesnej; zajmuje salę na parterze oraz na pierwszym piętrze. Przestrzeń piętra niedostępna dla osób z niepełnosprawnością ruchową. Toaleta niedostępna dla osób z niepełnosprawnością ruchową. Istnieje możliwość wniesienia osoby z niepełnosprawnością ruchową przez obsługę galerii (informacja w recepcji galerii, poziom parteru).

Na wystawie prezentowane są rzeźby (w przestrzeni galerii), obrazy na ścianach, instalacje przestrzenne, ceramika. Wystawa bez dźwięków i obrazów ruchomych.

Wernisaż dostępny w dniu 10.12.2021 g. 18.00 - parter galerii. Obowiązuje limit do 30 osób na sali ze względu na obostrzenia covidowe. Poza limit dopuszczane będą osoby zaszczepione. Obowiązują maseczki zasłaniające usta i nos. 
W ramach programu towarzyszącemu wystawie odbędzie się oprowadzanie tłumaczone na polski język migowy w dniu 12 grudnia o g.16.00 oraz oprowadzanie z audiodeskrypcją w dniu 19 stycznia 2022 o g.13.00

zamieściła azg