Video Mapping Festival #7

Relacje studentów Akademii z Video Mapping Workshop:

Wiktoria Richel (Grafika):

Wyjazd do Lille to było połączenie zróżnicowanych ludzi i angażującej działalności. Podczas warsztatów mogłam zmierzyć się z wieloma wyzwaniami, jakie niesie praca w grupie i pod presją czasu. Na szczęście trafiłam na świetnych ludzi, z którymi doskonale się uzupełniliśmy. Każdy z nas miał nieco inne umiejętności i przez cały pobyt wymienialiśmy się doświadczeniami — nie tylko technicznymi, ale też społecznymi. Podczas konferencji i festiwalu najbardziej zaimponowała mi skala całego wydarzenia. Różnorodni prelegenci, twórcy i technologie pozwoliły mi lepiej zrozumieć i ugruntować własną opinię na temat videomappingu. Na pewno zapamiętam moment przejścia z zamkniętego pomieszczenia, w którym oglądaliśmy ostateczny render w 4-osobowej ekipie, do stania w środku ogromnego tłumu, który razem z nami doświadczał efektu końcowego wyświetlanego na budynku.

Maria Mikołajewska (Grafika):

Podróż do Lille była dla mnie fantastycznym czasem, podczas którego miałam okazję poznać i współpracować z inspirującymi osobami z różnych krajów oraz zobaczyć ich unikalne podejście do animacji. Pierwsze dni spędzone na warsztatach były bardzo produktywne; wspólnie tworzyliśmy koncepcje i animacje od podstaw. To doświadczenie nie tylko poszerzyło moje umiejętności techniczne, ale także nauczyło mnie pracy w zespole i znajdowania kompromisów w trudnych sytuacjach. Następne dni spędziliśmy na konferencji, gdzie mieliśmy okazję wysłuchać prezentacji artystów z różnych części świata i podziwiać ich wysokiej jakości projekty. W ostatnich dniach

wyjazdu mieliśmy okazję zobaczyć mappingi umieszczone na różnych budynkach miasta. Obserwowanie tak dużych projekcji było niezwykle ekscytujące, a ogromną radość sprawiło mi zobaczenie budynku, który został poświęcony naszym studenckim animacjom.

Piotr Sołtys (Sztuka Mediów):

Festiwal i warsztat videomappingu w Lille był dla mnie przede wszystkim świetną okazją do poznania artystów z różnych europejskich krajów. Podczas kilkudniowej wspólnej pracy uczyliśmy się od siebie i próbowaliśmy połączyć różne techniki i style animacji w spójną realizację. Była to niesamowita lekcja pracy w grupie, której zwieńczenie - projekcję naszej realizacji na budynku w centrum Lille - zapamiętam na długo. Wysłuchanie konferencji i obejrzenie prac artystów z całego świata było dla mnie wielką dawką inspiracji. Pozwoliło spojrzeć z innej strony nie tylko na sztukę mappingu, ale też szerokopojętej animacji i video.

 

Poza udziałem w warsztatach, uczestniczyliśmy również w międzynarodowej konferencji IBSIC. Podczas niej mogliśmy wysłuchać prelekcji na temat szeroko rozumianego video mappingu. Oprócz wystąpień poszczególnych twórców odbywały się również dyskusje na tematy związane z używaną technologią i logistyką, czy sound designem projektowanym pod tego typu wydarzenia. W swojej prezentacji Krzysztof Wodiczko poruszył kwestie społeczno-polityczne, prezentując videomapping z konceptualnej perspektywy, opierającej się na prostych, lecz dosadnych środkach wyrazu.

Podczas festiwalu, poza naszą projekcją, mieliśmy okazję odwiedzić również mappingi przygotowane przez ekspertów, artystów z całego świata. Zwycięstwo w kategorii Nagroda Publiczności otrzymała praca Neo Roman Dust autorstwa Dirka Rauschera, co było zgodne z naszymi oczekiwaniami. Naszą uwagę zwróciła również przestrzeń imersyjna, którą mogliśmy doświadczyć w środku kościoła. Dodatkowo na fali popularności dostrzegliśmy też parę rozwiązań korzystających ze sztucznej inteligencji. Duże wrażenie zrobiła jedna z projekcji na fasadzie bazyliki, która zaistniała jako doświadczenie audiowizualne.

Dr Robert Sochacki [Sztuka Mediów, Scenografia] - bezpośredni realizator współpracy ASP Wrocław i Rencontres Audiovisuelles, The Video Mapping European Center.

Bardzo się ucieszyłem jak przeczytałem, że organizatorzy w tym roku zaprosili na konferencję Krzysztofa Wodiczko i Michael’a Naimark’a. Uważam, że poza prezentacją najnowszych osiągnięć technicznych w tym i wykorzystania AI czy ogromnych ekranów LED jak ma to miejsce w Las Vegas istotne jest prezentowanie społecznie zaangażowanych artystów i ich projektów. Prezentacja idei jakie poszerzają spektrum artystycznych wypowiedzi, zwłaszcza społecznie aktywnych jest moim zdaniem bardzo ważna w kontekście światowej produkcji video mappingu i ogólnie projekcji czy sztuki w przestrzeni publicznej.

W zeszłym roku jako jeden z dwóch moderatorów grupy dyskusyjnej w ramach IBSIC conference, podejmującej temat edukacji przyszłych artystów („Improving the situation of teaching and research in the field of Video Mapping / Projection Art in Education”) zauważyłem, że osoby uczestniczące w naszych dyskusjach zwracały szczególną uwagę na aspekty społecznie zaangażowane i rolę jaką sztuka powinna odgrywać w społecznym dyskursie, nie pozostając jedynie wizualnym estetycznym doznaniem. Sam uważam, że umiejętności techniczne, a nawet najbardziej zaskakujące rozwiązania, nie są aż tak ważne bez treści jaką przekazują.

W tym roku jury konkursu Video Mapping Contest właśnie za takie zaangażowanie i poszukiwania nowych środków wypowiedzi doceniło artystów i ich projekt, przyznając specjalne wyróżnienie realizacji "Breaking the walls” Fred Ebami, Bianca Turner (France, Brazil).

The Video Mapping Contest

Tak Bianca Turner pisze o swojej realizacji:

Videomapping polega dla mnie na proponowaniu nowych narracji, które kwestionują archiwum, na które rzutujemy.

Każda konstrukcja architektoniczna jest manifestem, przynosi dowody historii, której nie można zmienić, ale przez większość czasu te konstrukcje demonstrują estetyczny autorytet i symboliczną strukturę przemówień "zwycięzców".

Tak więc projekcja na fasadzie jest narzędziem, które bezpośrednio pozwala nam kwestionować hegemoniczne narracje, proponując nową ikonografię, symbolikę, perspektywy, kolory, ideologie i sposoby życia.

Ważniejsza od umiejętności technicznych i efektów 3D jest intencja nałożenia na siebie czasów historycznych i perspektyw świata, co najbardziej otwiera podmiotowość i świadomość.

Dalej na https://www.instagram.com/biancaturner/ można przeczytać:

„Jak usłyszałem na wykładzie Krzysztofa Wodiczki, "co by było, gdyby pomniki mogły mówić?". Ważne jest, aby przestrzenie publiczne stały się przestrzeniami dialogu i słuchania, a ja jestem zainteresowana destabilizacją autorytetu pomników i architektury poprzez sztukę.”

Nasza współpraca z Rencontres Audiovisuelles, The Video Mapping European Center będzie się rozwijać i za rok znów wrócimy do Lille.

The Video Mapping Festival

IBSIC - Image Beyond the Screen International Conference Video mapping conference

The Video Mapping Awards