Nowa interakcja między artystą, dziełem a odbiorcą – tak w skrócie można zdefiniować termin mediacji sztuki. Międzynarodowa Konferencja Katedry Mediacji zakończyła się decyzją, żeby prowadzić cykliczne spotkania na ten temat.
Konferencja przykuła uwagę mediatorów, artystów, wykładowców i praktyków nie tylko z Polski. Podczas dwóch dni goście zastanawiali się wspólnie nad terminami pozornie neutralnymi i bliskimi sztuce, takimi jak; obszar funkcjonowania sztuki, artysta jako przewodnik i projektant nowej rzeczywistości, mediacja jako sposób komunikowania. Konferencja miała zarysować nową problematykę i pokazać, jak dziś definiuje się stosunkowo nowy termin związany ze sztuką. Goście zastanawiali się, czym we współczesnym medialnym świecie jest sztuka i jak poszerzyć jej wpływ. Nad debatami unosił się duch tradycyjnych sformułowań i odwiecznych pytań o granice nowego zjawiska oraz perspektywę kanonu.
Istotnym szczegółem międzynarodowego spotkania był rodowód gości. Zaproszono nie tylko teoretyków, ale przede wszystkim praktyków różnych dyscyplin, animatorów, medioznawców i pracowników instytucji kultury, udowadniając tym samym, że dziś sztuka potrzebuje coraz bardziej komplementarnej „obsługi".
Mateusz Bieńczycki w swoim wystąpieniu zwrócił uwagę na aktualny problem polskiej areny sztuki i polityki, czyli rolę kuratora i krytyka w sporze między artystą a społeczeństwem. Czy przekroczenie granic dobrego smaku jest naruszeniem kodeksu karnego? Bińczycki poddał analizie kierunek mediacji w ujęciu podejrzenia popełnienia przestępstwa.
Niejako w odpowiedzi na złożony aspekt polskiej sceny artystycznej i politycznej, Christian Costa opowiedział zebranym słuchaczom o sposobach coraz odważniejszych interwencji artystycznych w przestrzeni Europy. Trend wskazuje na tworzenie nowej publiczności i poszerzanie aktu kreacji o coraz odważniejszy kontekst i coraz mocniejszy kontakt z publicznością. Mediacja według Costy ma znaczenie tylko wtedy, kiedy wskazuje na wartość dzieła sztuki i tylko wtedy, kiedy odsłania coraz bardziej złożone swoje znaczenie.
Ewelina Fabiańczyk, Christian Gracza, Helena Garcia Moreno skupili się w swoich wystąpieniach na fenomenie praktyk i udziale w nich społeczności lokalnych. Jest to szczególnie ważna część praktyki w dobie globalizacji kultury.
O warsztacie twórczym jako formie sztuki współczesnej i aktywności wspierającej rozwój osobowości opowiedział Eugeniusz Józefowski. W swoim wystąpieniu skupił się przede wszystkim na odmianach narracji malarskich zastosowanych w czasie prowadzonego eksperymentu. Kierując projektem finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu Opus 2 " Kreacja wizualna w arteterapii jako przestrzeń rozwoju osobowego - teoretyczne i empiryczne aspekty zastosowania warsztatu twórczego w edukacji" zorganizował 8 edycji tygodniowych warsztatów twórczych odbywających się przy kreacji malarskiej.
Juliusz Grzybowski podjął się próby zrozumienia terminu mediacji w jej najbardziej intuicyjnym skojarzeniu jako bycie „pomiędzy". Bycie pomiędzy jest przywilejem i przeszkodą w tworzeniu. Na termin mediacji inaczej spojrzeli Paula Kanefendt i David Voss, którzy ograniczyli termin do działania na trzech polach: organizowania wystaw, interwencji i warsztatów. Agnieszka Kubicka – Dzieduszycka i Piotr Krajewski podkreślili znaczenie instytucji WRO w upowszechnianiu i prowadzeniu badań nad dziedziną mediacji sztuki w Polsce, które doprowadziły do wyodrębnienia mediacji sztuki jako oddzielnej dyscypliny względem edukacji artystycznej.
W swoich teoretycznych rozważaniach Dorota Koczanowicz zastanawiała się dokąd zaprowadzi współczesną kulturę Baumanowska wizja, w której „prawodawcy" zostają zastąpieni przez „tłumaczy". O roli tradycji w podejmowaniu takich ról opowiedział Andrzej Kostołowski, wskazując na „podział pracy" zakorzeniony w tradycji od antyku do XIX wieku.
Paula Kanefend, Ina Nitzsche, Luise Schröder i Lena Seik opowiedziały publiczności o swoich metodach pracy podczas 1. Międzynarodowego Sympozjum "O mediacji sztuki" w Lipsku. O nowych metodach pracy mówiły także Anna Smolak i Magdalena Ujma. Obie kuratorki opowiedziały o roli partnerskiego traktowania publiczności. Do tej samej praktyki nawiązał w swoim wystąpieniu Brychan Tudor, omawiając narzędzia kreatywnej mediacji w spotkaniu z publicznością.
„Mediacja sztuki – nowa interakcja między artystą, dziełem a odbiorcą", odbyła się w dniach 20-21 listopada 2013 r. we Wrocławiu (sala 410 Traugutta).
Relacja z konferencji: Agnieszka Kłos.
