poświęconej zagadnieniom związanym z konstruktywizmem artystycznym pt. Twórca jako konstruktor. Konstruktywizm i awangarda: teoria, retrospektywa, wpływ.
Szanowni Państwo,
Katedra Mediacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu ogłasza nabór tekstów wchodzących w skład przygotowywanej przez nas monografii naukowej poświęconej zagadnieniom związanym z konstruktywizmem artystycznym pt. Twórca jako konstruktor. Konstruktywizm i awangarda: teoria, retrospektywa, wpływ.
„Konstruktywizm – jak pisał M. Szczuka w manifeście z 1924 r. – nie dąży do stworzenia stylu, jako niezmiennego szablonu, opartego na raz wynalezionych i przyjętych formach – lecz podejmuje zagadnienie budowy, która może i musi ulegać ciągłym przemianom i doskonaleniom pod wpływem coraz bardziej skomplikowanych wymogów jakie narzuca ogólny rozwój". Słowa te są dla nas punktem wyjścia do rozważań ogniskujących się wokół samego konstruktywizmu artystycznego, jak
i statusu sztuki współczesnej, która nie może opierać się przed rozwojem nowych technik materiałowych oraz reprodukcyjnych, torpedujących jej dziedzinę od kilku dekad. Naszym celem nie jest sprowadzenie interesującego nas fenomenu w sztuce awangardowej pierwszej połowy XX wieku wyłącznie do sztuki zaangażowanej
w przebudowę bytu społecznego, czy politycznego. W proponowanym pytaniu
o konstruktywizm i rolę twórcy awangardowego chcielibyśmy podjąć się rewizji tego wyobrażenia. Konstruktywizm w Rosji i wariacje na jego temat w środowiskach artystycznych Europy jawią się nie tylko jako projekt polityczny implikujący utopię tworzenia „nowego człowieka", a raczej przykład pewnego modernistycznego marzycielstwa, zakorzenionego w oświeceniowych wyobrażeniach o estetycznej emancypacji społecznej przez sztukę. Poprzez retrospektywne pytanie
o konstruktywizm i jego wpływ na modernizm pierwszej połowy dwudziestego wieku stawiamy również pytanie o współczesny status artysty oraz jego stosunek do rzeczywistości społecznej, ekonomicznej, historycznej, politycznej etc. jak i jego stosunek do samego tworzywa twórczego. Czy dla współczesnego, awangardowego twórcy rzeczywistość może jawić się również jako materiał estetycznej emancypacji? Czy władza współczesnego artysty podlega jakimkolwiek ograniczeniom? Czy przekształcenie teorii artystycznej w projekt estetyczno-polityczny musi kończyć się nieuniknioną porażką?
Oprócz powyższych pytań o tworzywo, materię i relację sztuki oraz wspólnoty interesują nas w nie mniejszym stopniu następujące zagadnienia:
- Praktyka i teoria konstruktywistyczna w sztuce pierwszej połowy XX wieku, Sztuka postępowa i zaangażowana, Sztuka i produkcja, Zwrot ku prymitywizmowi i surowości jako tendencje modernistyczne, Władza artysty a ograniczenia zdeterminowane przez tradycję i instytucje, Status architektury i form mechanicznych w sztuce awangardowej, Rozszerzenie zasad konstruktywistycznych: kino, teatr, wzornictwo, Wpływ idei konstruktywistycznych na polskie środowisko twórcze
w pierwszej połowie XX wieku, Maszyna i konstruktywizm. Dziedzictwo futuryzmu czy nowa jakość? Projekt artystyczny jako projekt polityczny, Obraz, plakat, propaganda, Zagadnienie materiału i jego twórcze użycie.
Zachęcamy autorów do nadsyłania tekstów do dnia 15 listopada 2017 r. na adres: mediacja.sztuki.wspolczesnej@gmail.com
Oprócz tekstów z zakresu teorii sztuki, estetyki i historii sztuki chętnie publikowane będą prace antropologiczne, filozoficzne, krytyczne, kulturoznawcze oraz wszelkie teksty poruszające interesujący nas problem. Publikacja będzie miała charakter interdyscyplinarnej monografii naukowej, która ukaże się nakładem Serii Wydawniczej Katedry Mediacji Sztuki ASP we Wrocławiu.
Z poważaniem
dr hab. Daria Milecka prof. ASP Kier. Katedry Mediacji Sztuki
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu
mgr Andrzej Drohomirecki
Stacjonarne Studium Doktoranckie Nauk o Polityce, Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego
-----------------------
zamieściła D. Milecka
