Otwarcie w Międzynarodowy Dzień Praw Kobiet (8 marca), godz.17.00 - Muzeum Archeologiczne (oddział Muzeum Miejskiego Wrocławia), Arsenał Miejski
Praca Kariny Marusińskiej jest symbolicznym przyłączeniem się do akcji społecznej „Czarne łzy" zainicjowanej w październiku 2016 roku przez Protest Kobiet. Akcja ta wspomaga protesty i demonstracje dotyczące praw kobiet i praw człowieka. Jej znak rozpoznawczy – czarna łza - nawiązuje do symboliki tatuażu więziennego, w którym łza na policzku oznacza tęsknotę za wolnością. Instalacja składa się z dwóch zmultiplikowanych elementów – prymitywnego narzędzia tnącego (pięściaka) i sznurka. Według naukowców są to jedyne przedmioty niezbędne człowiekowi do przetrwania w ekstremalnych warunkach. Projekt Kariny Marusińskiej prezentowany jest w tradycyjnej przestrzeni Muzeum Archeologicznego. Wybór tego miejsca jest nie tylko oczywistym nawiązaniem do kluczowego elementu instalacji tj. pięściaka, ale także przypomnieniem faktu, że naruszanie ludzkiej godności ma długa tradycje.
Pięściaki należą do najstarszych narzędzi kamiennych wytwarzanych przez człowieka. Ich pojawienie się stanowiło prawdziwy przełom technologiczny w dolnym paleolicie. Pięściaki obecne były nadal w środkowym paleolicie, co czyni je najdłużej używanym rodzajem narzędzi w historii ludzkości. Charakteryzuje je soczewkowaty przekrój oraz symetryczny kształt zbliżony do migdału, serca lub owalu, z ostrymi krawędziami bocznymi i zaokrągloną podstawą. Powstawały przez stopniową redukcję bryły kamienia przy zastosowaniu dwustronnej obróbki. Pięściaki były narzędziami wielofunkcyjnymi, nazywane bywają „szwajcarskimi scyzorykami epoki kamienia". Służyły przede wszystkim do ćwiartowania tusz, filetowania mięsa, pozyskiwania szpiku z kości, ale także być może obróbki drewna i kopania w ziemi. Symetria pięściaków i doskonałość ich wykonania, która nie była niezbędna dla uzyskania funkcjonalności, sugeruje, iż ich przeznaczenie nie ograniczało się jedynie do roli noży lub tasaków. Wysunięto hipotezę, że mogły pełnić ważne funkcje społeczne, jako wskaźniki jakości potencjalnego partnera w doborze płciowym. Świadczyć miały o posiadaniu przez wytwarzające je męskie osobniki „dobrych genów", wysokiego intelektu oraz zdrowia fizycznego, a ich produkowanie miało na celu zaimponowanie osobnikom żeńskim.
Karina Marusińska jest artystką interdyscyplinarną, nauczycielką akademicką, animatorką społeczno-kulturalną. Współtworzyła grupę projektową Wzorowo (2008-2014). Należy do kolektywu Food Think Tank (od 2014) i grupy performerskiej Łuhuu! (od 2005). Jest wielokrotną stypendystką (m. in. Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Dolnośląskiego, Marszałka Województwa Łódzkiego, Prezydenta Wrocławia), laureatką nagród (m. in. „Talent Trójki" Polskiego Radia, „Warto" Gazety Wyborczej, „Make me!" Łódź Design, Przeglądu Sztuki „Survival 14", Nagrody Rektora ASP Wrocław), rezydentką (Francja, Chiny, Słowacja, Austria, Wielka Brytania), uczestniczką licznych krajowych i międzynarodowych wystaw, festiwali, sympozjów, plenerów.
Instalacje oglądać można do 10 kwietnia 2020
Wstęp wolny
www.mmw.pl
https://www.facebook.com/events/525161421459083/
zamieściła AZG
