7. Festiwal Malarstwa

Zgromadzone na wystawie prace powstały na przestrzeni ostatnich dwóch lat – w czasie, który wymagał szczególnej samodyscypliny oraz determinacji w realizacji pomysłów. Celem wystawy jest przybliżenie powierzonych studentom zagadnień, które mają istotny wpływ na indywidualny rozwój wrażliwości, kształtują świadomość artystyczną każdego z młodych twórców. Prezentowana wystawa jest świadectwem ostatnich miesięcy, ukazującym, że pomimo utrudnień z jakimi przyszło nam się zmierzyć – my wciąż pozostajemy „w formie".

Niepoprawny, wykonany wbrew zasadom, przyjętym doktrynom, kanonom, w kontrze do przyjętej formuły określanej mianem „malarskie”.

Twórca w dzisiejszym świecie jest inaczej postrzegany przez środowisko, przez odbiorców oraz potężne narzędzie, jakim są media społecznościowe. Wizerunek artysty-malarza zmieniła nasza rzeczywistość, technologia, wciąż na nowo określane granice sztuki.

W miarę doświadczenia pojawiają się wątpliwości.

Czy wybierając kierunek studiów artystycznych powinniśmy być mu dozgonnie wierni? Czy zostając malarką/malarzem nie możemy wyrażać się w innych dziedzinach sztuki? Czy powinniśmy być posłuszni wobec tych, którzy głoszą zasadność wyłącznie klasycznych, akademickich dziedzin sztuki? A jeśli nie, to czy jesteśmy niepoprawni? Co dzieje się gdy malarze nie malują?          

Dla wielu zachodzi wówczas rodzaj błędu, nieposłuszeństwa, czy kryzysu twórczego, który niejednokrotnie skutkuje ujawnieniem innego rodzaju prac, w odmiennej dziedzinie, w której znajdujemy wyraz.

Artyści: Borgosz Marta, Graczyk Waldemar, Groń Marcelina, Grulkowski Jarosław, Huculak Łukasz, Jakubek Marek, Jarczewski Jacek, Jarodzka Anastazja, Sap Patrycja, Kmita Piotr, Kołodziejczyk Anna, Kramm Anna, Kulig Marek, Lecnim Kasper, Lubach Milena, Marek Michał, Milecka Daria, Moskowczenko Kamil, Mucha Sylwia, Pukocz Wojciech, Radziszewski Bartosz, Ruciak Sonia, Saul Piotr, Sikorski Michał, Skarbek Krzysztof, Szewczyk Anna, Szymczakowska Marta, Wałaszek Andrzej, Wiktor Tomasz

„Sprawiedliwość” – jedno z podstawowych pojęć ludzkości. Sprawiedliwość społeczna, dziejowa, prawna, historyczna, ludzka… Co dziś oznaczają?

Intensywność i siła wydarzeń kilku ostatnich lat każe nam nieustanie mierzyć się z brakiem poczucia sprawiedliwości. Życie jednostki i globalna historia codziennie potwierdzają potoczne przekonanie, że „nie ma sprawiedliwości na tym świecie”. Sprawiedliwość zdaje się być dzisiaj jednym z najbardziej abstrakcyjnych lub utopijnych pojęć. Jej brak jest namacalny, doświadczalny, powszechny.

Artyści:  Babicz Karol, Borgosz Marta, Chmielowiec Adam, Groń Marcelina, Grulkowski Jarosław, Huculak Łukasz, Jakubek Marek, Jamrozińska Joanna, Jarczewski Jacek, Jarodzka Anastazja, Kmita Piotr, Kolodziejczyk Anna, Kozera-Radomska Bogna, Kramm Anna, Lewandowski-Palle Paweł, Lubach Milena, Lupa Wojciech, Marek Michał, Milecka Daria, Morawski Łukasz, Moskowczenko Kamil, Pukocz Wojciech, Radziszewski Bartosz, Rafałowicz Andrzej, Sap Patrycja, Saul Piotr, Sikorski Michał, Skarbek Krzysztof, Szewczyk Anna, Szymczakowska Marta, Tyszkowski Piotr, Wałaszek Andrzej, Wiktor Tomasz

Tytuł wystawy, a także towarzyszącego mu sympozjum, odnosi się do przemian, jakie w ostatnich latach zachodzą w wielu dziedzinach życia – wskutek m.in. pandemii, inflacji, wybuchu wojny. Ich spotęgowanie i nawarstwienie pociąga za sobą szereg przewartościowań w życiu społecznym, kulturowym i w codziennej egzystencji.

Dotyczy to również świata sztuki, który poprzez swoją wrażliwość i immanentność, dostrzega zazwyczaj wcześniej i więcej. Czasem antycypuje, czasem kreuje, a czasem referuje – ale zawsze głęboko sięga po prawdę, stosując sobie tylko znane metody.

O ile wystawa ma być rodzajem konfrontacji i próbą zdefiniowania malarstwa środowiska wrocławskiego skupionego wokół Akademii na przestrzeni ostatnich kilku lat, o tyle sympozjum miałoby objąć podobną problematykę w podobnym czasie, ale już w skali ogólnopolskiej. Być może uda się ustalić, które nurty mają swoją kontynuację, a które zostały porzucone. Jaki jest klimat duchowy środowisk twórczych i jak radzą sobie one z kryzysami, które zazwyczaj generują nowe wartości i nowe formy – i które dobrze byłoby zdefiniować, jeśli okaże się, że rzeczywiście zaistniały. 

udział przedstawiciel(ek)i: Babicz Karol, Borgosz Marta, Chmielowiec Adam, Groń Marcelina, Grulkowski Jarosław, Huculak Łukasz, Jakubek Marek, Jamrozińska Joanna, Jarczewski Jacek, Jarodzka Anastazja, Sap Patrycja, Kaniowski Wojciech, Kołodziejczyk Anna, Kozera, Radomska Bogna, Kulig Marek, Marek Michał, Merkel Janusz, Milecka Daria, Morawski Łukasz, Pabich-Szmyt Jarosława, Promna Marlena, Pruchniewicz Alicja, Pukocz Wojciech, Radziszewski Bartosz, Rafałowicz Andrzej, Ruciak Sonia, Saul Piotr, Skarbek Krzysztof, Szewczyk Anna, Tyszkowski Piotr, Wiktor Tomasz

Zapraszamy do obejrzenia wystawy prezentującej obrazy tegorocznych dyplomantów Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, którzy już wkrótce zaczną funkcjonować na szeroko rozumianym rynku sztuki. 

Wystawa jest świadectwem kilkuletniego procesu, jakiego doświadczali w ostatnich latach. Każdy z magistrantów mógł zgłosić do wystawy jeden obraz wchodzący w skład cyklu dyplomowego.

Wystawa dotyka najbardziej intymnych tropów związanych z człowiekiem: jego granic związanych z biologią, jak proces dorastania, rozkwitania, dojrzewania, wzrostu, procesu zapłodnienia, ciąży. Zmianom tym zawsze towarzyszy biologia w swojej formie płynów, chorób, blizn, zdjęć RTG, USG.

Z drugiej strony zmianom tym towarzyszy odzież, która podlega zniszczeniu, przedmioty, zabawki, meble, które zostawiamy w przeszłości.

Czy wszystkie ślady człowieka są śladami po nim?

Od pierwszych znaków w jaskiniach, poprzez świadome umieranie.

Znaczenie, znakowanie przestrzeni, żeby zaistnieć, pamiętać, nie zniknąć.

Sztuka jako ślady człowieka i ślady po nim: droga rozwoju dla innych.

I wreszcie ślady człowieka na ziemi w skali geologicznej, archeologicznej: pył, kości, czaszki, zęby, miejsca masowych grobów.

Osady, miasta ukryte pod ziemią. Wraz z bronią, naczyniami, śladami religii.

Pierwsze pismo. Pierwsze zdjęcie. Pierwszy odcisk człowieka w kosmosie.

Aż do antropocenu, czyli ostatniej epoki człowieka na ziemi. Ślady głębokich zranień w ziemi: z powodu kopalni, prac inżynieryjnych, odkrywek, degradujących lasy i samą Ziemię.

Ślady zniszczeń – po wojnach – ślady konserwacji wybranych przedmiotów – ślady jako dotyk, pobicie, ugryzienia, ślady uduszeń, gnicia, rozkładania się ciała. Blizny, tatuaże. Ślady kryminalne.

Śmietnik. Plastik.

Ślady czyjeś.

Ślady po kimś, ślady po czymś.

Artyści: Borgosz Marta, Chmielowiec Adam, Gaj Malwina, Groń Marcelina, Grulkowski Jarosław, Huculak Łukasz, Jakubek Marek, Jamrozińska Joanna, Jarczewski Jacek, Jarodzka Anastazja, Kołodziejczyk Anna, Kozera-Radomska Bogna, Kramm Anna Maria, Kulig Marek, Lewandowski-Palle Paweł, Marek Michał, Merkel Janusz, Mikołajczak Patrycja, Morawski Łukasz, Moskowczenko Kamil, Pabich-Szmyt Jarosława, Pałys Joanna, Pukocz Wojciech, Pruchniewicz Alicja, Radziszewski Bartosz, Rafałowicz Andrzej,  Ruciak Sonia, Saul Piotr, Sikorski Michał, Skarbek Krzysztof, Szewczyk Anna, Szymczakowska Marta, Tyszkowski Piotr, Wałaszek Andrzej, Wiktor Tomasz

Pismo od tysiącleci pomaga człowiekowi formułować myśli, pozwala lepiej porozumiewać się z otoczeniem, przekazywać dalej informacje. Po wiekach ewolucji pisma ręcznego, pojawiły się drukarskie i maszynowe formy liter, jednak zapis ręczny pozostaje formą pojemniejszą znaczeniowo. 

Współczesność cechuje szybkość przepływu komunikatów. Nie musimy już pisać odręcznych listów i miesiącami czekać na odpowiedź, możemy wysłać emaila lub wiadomość w komunikatorze internetowym. Czy jednak uproszczeniu i przyspieszeniu komunikacji nie towarzyszy zubożenie języka?

W dobie przyspieszenia obiegu komunikacji pojawia się zjawisko nadprodukcji treści. Jak sobie z tym poradzić, jak poruszać się wśród często sprzecznych komunikatów? Im szybciej płyną strumienie informacji, tym bardziej potrzeba nam pochylenia się nad samą istotą pisania, emocjami, jakie z niego płyną. Skupienie towarzyszące kaligrafowaniu można porównać z głęboką medytacją. Na percepcję danego przekazu mają wpływ takie czynniki, jak kształt, wielkość i szerokość liter, wyraźność i czytelność zapisu, podkreślenia, czy nawet sposób przekreślania tekstu. Pismo jest rodzajem obrazu, czymś co przemawia do nas w sposób podświadomy i pozajęzykowy. Calligraffiti, jako sztuka łącząca w sobie elementy kaligraficzne oraz typograficzne, stała się uwspółcześnioną formą przekazu literniczego, wzbogaconą o zabiegi typowo malarskie. Mimo iż prace związane z tym nurtem sztuki powstają czasem w szybkim tempie, artyście potrzebne jest maksymalne skupienie „tu i teraz” oraz lata praktyki, służące wypracowaniu danego pociągnięcia. 

Na wystawę pragniemy zebrać prace związane ze słowem, mocą jego przekazu. Nie musi to być zapis czysto literniczy. Chodzi o gest, swobodę przekazu, indywidualny manifest, podpis czy symbol, czystość linii i moc uderzenia, flow. Wyrażenie swojego wewnętrznego języka, celem przekazania istotnych dla nas treści. 

Artyści: Borgosz Marta, Gemborys Katarzyna, Graczyk Waldemar, Groń Marcelina, Grulkowski Jarosław, Huculak Łukasz, Jamrozińska Joanna, Jarczewski Jacek, Kielan Piotr, Kmita Piotr, Kołodziejczyk Anna, Kozera-Radomska Bogna, Kramm Anna, Kulig Marek, Lewandowski-Palle Paweł, Marek Michał, Milecka Daria, Morawski Łukasz, Mucha Sylwia, Promna Marlena, Pruchniewicz Alicja, Pukocz Wojciech, Radziszewski Bartosz, Ruciak Sonia, Skarbek Krzysztof, Smużniak Norman, Szewczyk Anna, Szymczakowska Marta, Tyszkowski Piotr