Hanna Kłapcia (ceramika), Paweł Sawa (szkło), Natalia Starzyńska (historia sztuki, romanistyka), Aleksandra Wałaszek (grafika) oraz zaproszeni goście: Elżbieta Janczak Wałaszek oraz Tomasz Opania jedli śniadanie w dość osobliwym miejscu.
Sobota 20 grudnia 2008 r Cztery osoby wpisane w miejsce publiczne, zaaranżowane na prywatne (kuchnia w IKEA), jedzą śniadanie. Z pozoru błache, niezauważalne działanie w rzeczywistości jest pewnego rodzaju rytuałem. Śniadanie to najważniejszy posiłek dnia, coś na dobry początek .W martwej kuchni nagle pojawiają się 4 osoby , które nadają jej przedmiotom sens. Gotują,rozmawiają. Pojawia się komunikat, akcja. Miejsce prywatne miesza się z miejscem publicznym. Granicę pomiędzy tymi dwoma przestrzeniami zanikają, tworząc w rezultacie specyficzny rodzaj przestrzeni medialnej, na której opiera się kultura masowa.Procesy oglądania zacierają się z procesami podglądania. Sztuka znajduję się w tym samym świecie , porusza te same tematy.jest sposobem na budowanie nowych sytuacji, na tworzenie się historii między ludźmi. Śniadanie to pretekst do dialogu. Zaproszenie. To chęć nawiązania komunikacji, oswojenie się odbiorców i nadawców ze sobą, a także określenie relacji pomiędzy tym co własne, a tym co wspólne.Jest to sytuacja otwarta . Aleksandra Wałaszek Zdjęcia : Anna Sikora
