Marta Kubiak, Sincere Indirection

23 lutego zostanie otwarta indywidualna wystawa grafiki artystycznej dr Marty Kubiak pt. Sincere Indirection w Rowe Side Gallery w Charlotte.

Kurator: Erik Waterkotte

Bazgroły, gryzmoły, przypadkowa notatka, odrobina szybkiej arytmetyki, kilka przypadkowych zadrapań, skrawek popkultury lub przypadkowy ekran dialogowy z gry wideo... to wszystko jest pożywką dla graficzki Marty Kubiak. Usytuowane gdzieś na peryferiach grafiki, rysunku i malarstwa, prace Kubiak zdają się odżegnywać od tego, co zwykle eksportuje się jako współczesną polską grafikę. A jednak w jasnych kolorach, przypadkowych znakach i humorystycznych wzmiankach kryją się niespokojne warstwy, wstrząsające zestawienia, groźne powtórzenia i prorocze znaki, które tworzą uroczystą poezję współczesnego życia. Prace prezentowane na wystawie „Sincere Indirection” badają współczesną, złożoną egzystencję poprzez rekonfigurację odpadków codziennego życia (czasem przyziemnych, czasem wykreowanych). W pracach Kubiak to, co początkowo wydaje się oczywiste, staje się zaskakujące. W miarę jak odkrywamy kolejne warstwy graficzne, odkrywamy lęk przed banałem. W eseju „The Imagination of Disaster” z 1965 roku, Susan Sontag przepowiedziała: „Nasz wiek jest rzeczywiście wiekiem skrajności. Żyjemy bowiem w ciągłym zagrożeniu dwoma równie przerażającymi, ale pozornie przeciwstawnymi losami: nieustającą banalnością i niewyobrażalnym terrorem” ["ours is indeed an age of extremity.  For we live under continual threat of two equally fearful, but seemingly opposed, destinies: unremitting banality and inconceivable terror.”] Kreskówki i popkultura przywoływane w grafikach Kubiak wydają się niemal mechanizmem obronnym przed grozą, która leży u podstaw współczesnego życia. Jak pisała Sontag, grafiki Kubiak ilustrują „…nieadekwatność reakcji większości ludzi na nieprzyswajalne okropności, które infekują ich świadomość” ["...the inadequacy of most people's response to the unassimilable terrors that infect their consciousness.”]

Erik Waterkotte

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Kultura Polska na Świecie” realizowanego przez Instytut Adama Mickiewicza.