Hibernacja dzieciństwa
Galeria Okno w Słubicach
Eksponowane prace nawiązują estetyką do obrazów przywołanych z pamięci, w sposób symboliczny zatrzymują ważne chwile, jednocześnie uniwersalizując przekaz zdjęć rodzinnych.
Fotomontaż pt. Czas cykliczny, zgodnie z zasadą cykliczności natury, wydobywa powtarzalność wydarzeń – choć różnych i odległych w czasie, a jednak do siebie podobnych. Do tematu powtarzalności sięgam też, przywołując z własnego dzieciństwa zabawę w breloki, w której kompozycje kwiatowe przykryte szkiełkiem były zasypywane ziemią (Breloki). Podobnie jak moje dzieci, zafascynowane lodem, zamrażały rośliny
w wiaderkach.
Sprzężenie czasu odchodzącego z nadchodzącym jest dostrzegalne w obiektach pt. Czas cykliczny powtarzalny, w których poprzez zestawienie sylwetek moich synów z fotografią pochodzącą z mojego dzieciństwa w tle, ujawnia się w powtarzających się sytuacjach, gestach, uśmiechach. Każde wydarzenie już się odbyło; znika, żeby za chwilę znów się pojawić, w zmienionej jednak formie.
Kasetony świetlne z Hibernacji dzieciństwa nawiązują do muzealnego sposobu ekspozycji niezwykłych obiektów – owadów unieruchomionych w bursztynie. Momenty zatarte przez upływ czasu odkrywają przeźrocza oglądane w okularze przeglądarki do bajek pochodzącej z czasu mojego dzieciństwa.
Nieubłagany proces entropii świata wyraża performance pt. Nieuniknione, w którym fotografia, zamrożona w bloku lodu, wolno się rozpuszcza. Dźwięk kapiącej wody podkreśla bezsilność człowieka wobec postępującego czasu destrukcyjnie wpływającego na pamięć. Pozostałości to cykl dyptyków prezentowanych na wystawie dodatkowo, zamykających okres związany z dzieciństwem w życiu prywatnym i twórczym.
Ewa Martyniszyn – artystka, kuratorka wystaw, organizatorka i członkini jury konkursów związanych ze sztuką, brała udział w licznych wystawach w kraju i za granicą. W 2018 r. obroniła doktorat w Łódzkiej Szkole Filmowej. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Sztuki Mediów ASP we Wrocławiu. Od 2019 r. prowadzi galerię Łącznik Uniwersytetu Wrocławskiego.
W obszarze jej zainteresowań twórczych i badawczych znajduje się fotografia inscenizowana i jej granice, tematyka prac skoncentrowana jest wokół człowieka, czasu, natury.
Od 2004 r. zajmuje się min. tematyką monideł, tworząc współczesne obrazy tego rodzaju w Pracowni Fotografii i Monideł oraz pisząc teksty na ten temat i kolekcjonując stare monidła.
Warsztaty
11.04.2024 godz. 17.30
Od wieków filozofowie zastanawiają się nad tym, czym jest czas i jaka jest jego natura. Próbujemy ścigać się z nim, przechytrzyć go, stworzyć maszynę do podróży w czasie.
W jaki sposób radzą sobie z tym zagadnieniem artyści? Jakich środków używają, żeby oprzeć się jego upływowi? Sama fotografia w swej naturze uwiecznia i balsamuje zdarzenia i ludzi, ale czy to wystarcza?
